“Geluk is zo breekbaar, en heel makkelijk te missen. Soms komt het voorbij zonder dat je het ziet. Maar soms, als je heel veel geluk en geduld hebt, komt het nog een keer langs.”
Alex en Jody zijn vanwege een proefscheiding uit elkaar. Alex logeert tijdelijk bij goede vriend Daniel, terwijl Jody thuis alle zeilen bij moet zetten om voor Sam (8) te zorgen.
Sam is autistisch en kan zich daardoor lastig uiten. Hij is niet gelukkig op school, maar het lukt hem niet te vertellen waarom. Aan Alex en Jody de moeilijke taak om een nieuwe school voor hem te zoeken.
Dat is niet alleen vanwege Sam een zware taak, maar ook door de enorme spanning tussen Alex en Jody.
Volgens Jody moet Alex eerst zijn verleden verwerken voor zij dichter tot elkaar kunnen komen.
Alex heeft zich van Jody afgesloten en ziet al een tijdje alleen maar hoe moeilijk en druk hij het zelf heeft. Voor Jody en Sam heeft hij weinig oog.
“Je gaat slaapwandelend door het leven. Het wordt tijd dat je wakker wordt.”
Als Sam een XBox krijgt, is hij al snel helemaal gek op het spel Minecraft. In dat spel leeft hij in een wereld waarin hij zélf de regie in handen heeft.
Alex probeert zich ook in het spel te verdiepen. Zo gaan ze samen op avontuur in die geblokte wereld met kruipers, zombies en grotspinnen en leren ze niet alleen elkaar, maar ook zichzelf beter kennen.
“Het leven is een avontuur, geen wandelingetje.”
Mijn interesse voor Blokkenjongen was gelijk gewekt bij de omschrijving ervan. Ook mijn kinderen zijn dol op Minecraft en de termen die bij het spel horen, vliegen me vaak om de oren.
Zoals Alex met Sam in gesprek raakt door het spel, zo vinden ook mijn kinderen het fijn als ik me in hún wereld verdiep, ookal hebben zijn geen autistische stoornis. Het lijkt mij dat het voor iedere ouder en ieder kind fijn is om interesse te tonen in elkaar, zelfs al ligt een onderwerp dat je kind interesseert helemaal buiten je eigen interessegebied.
Blokkenjongen is mooi geschreven en bezit een gezonde dosis humor en zelfspot.
Aan het eind van het boek schrijft Keith Stuart een stukje over het verhaal achter Blokkenjongen, over zijn eigen zoon met een aandoening in het autistisch spectrum. Zijn zoontje, Zac, bloeide helemaal op door Minecraft en leerde er bovendien veel van. Zo is zijn woordenschat bijvoorbeeld enorm gegroeid door het spel.
Dat is voor mijn kinderen ook herkenbaar. Zij spelen het spel in het Engels en hebben daardoor heel veel Engels geleerd. Doordat mijn oudste zoontje daarnaast ook nog filmpjes op YouTube kijkt van anderen die het spel spelen, heeft hij zichzelf op de basisschoolleeftijd al vrij goed Engels leren spreken.
Computergames hoeven dus lang niet altijd een negatieve invloed te hebben. Ik denk dat Minecraft zeker een positief voorbeeld is van hoe het ook kan.
Wil je alvast een stukje uit het boek lezen? Dat kan via deze link.
Blokkenjongen verscheen al in 2016, maar is nu in een nieuw jasje verkrijgbaar.
Als je het boek via mijn pagina bestelt, ontvang ik een klein bedrag aan commissie. Jou kost het niets extra.
Titel: Blokkenjongen
Auteur: Keith Stuart
Oorspronkelijke titel:
Vertaling: Angela Knotter
uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 9789402700817
aantal pagina's: 416
verschijningsdatum: maart 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten