Umami - Laia Jufresa

Titel: Umami

auteur: Laia Jufresa

Originele titel: umami

vertaling: Heleen Oomen

uitgeverij: AtlasContact
ISBN: 978 90 254 4842 4

aantal pagina's: 256

verschijningsdatum: juni 2017

Omslagtekst:

Een hofje in Mexico-Stad: drie families verliezen respectievelijk een moeder, een dochter en een echtgenote. Eén verdwijnt, één verdrinkt en één overlijdt. Umami richt zich niet op gebeurtenissen, maar gaat over hoe de bewoners omgaan met hun verdriet.

Laia Jufresa schetst een prachtig beeld van het kleine hofje: net als de veelheid smaken waarnaar de huizen zijn vernoemd - zoet, zout, bitter, zuur en umami - stelt ze ook een bonte schakering van menselijke gevoelens aan de orde.

De ongelooflijke kracht van Jufresa's vertelkunst is dat ze een dansje maakt met personages, met een lichtvoetigheid en een teerheid die niets afdoen aan hun pijn.

Mijn mening:

Net als dat de omslagtekst niet veel vertelt over de inhoud van het boek, weet ik niet zo goed wat ik ervan moet vinden. 

Soms wordt een boek terwijl ik het lees echt 'van mij', maar dat lukte bij Umami niet.

Ik kwam niet echt in het verhaal, alhoewel het wel interessant was.

Om inhoudelijk iets meer te vertellen:

Het boek is opgedeeld in vier delen die opgedeeld zijn in jaartallen. De gedeeltes die zich afspelen in 2004 zijn gericht op Ana die haar jongere zusje Luz is verloren door verdrinking. Zij moet om zien te gaan met het verlies van haar zusje, maar ook met het verdriet van haar moeder, die ze ook gedeeltelijk is kwijtgeraakt door de dood van haar zusje. 

"Al is ons verdriet niet eens een stroom, maar stilstaand water. Sinds Luz is verdronken, is er altijd iets aan het verdrinken bij ons thuis. Niet elke dag. Er zijn dagen waarop je denkt dat we weer leven, de vijf levenden van ons gezin."

(blz. 76)

2003 is voor Marina, zij woont in hetzelfde hofje als de anderen uit het boek. Van haar kon ik niet zo goed hoogte krijgen. Zij ook niet van zichzelf, want ze is zichzelf een beetje kwijt en ze is verweven in de levens van de personages die iemand zijn verloren.

In 2002 kruip je als lezer in het hoofd van Alfonso Semitiel. Hij is zijn vrouw Noelia verloren aan kanker. Hij heeft een sabbatical van zijn werk en een laptop die hij Nina Simone noemt. Op zijn laptop schrijft hij het verhaal van (en aan) zijn vrouw.

Hij probeert niet alleen het verlies van Noelia te verwerken, maar ook van het feit dat ze kinderloos zijn gebleven, al worden er gedurende zijn verhaal wel steeds twee meisjes genoemd. Wie dat zijn, wordt pas veel later in het verhaal goed duidelijk.

"Ik had haar naam vaker moeten zeggen, ik had hem niet lichtvaardig genoeg kunnen gebruiken. Duizenden, miljoenen kansen om hem op mijn tong te proeven heb ik aan me voorbij laten gaan."

(blz. 114)

In 2001 wordt je meegenomen in de kinderlijke gedachtegang van Luz, het overleden zusje (toen ze nog leefde). Haar verhaal speelt zich af in de zomer dat ze verdronk. Haar verhaal verduidelijkt het verhaal van Ana en Pina een beetje.

Luz wil erbij horen, wil vanalles begrijpen. Het is extra indrukwekkend om te lezen, omdat je weet dat ze het niet zal overleven en nooit alles zal gaan begrijpen.

2000 gaat over de beste vriendin van Ana: Pina. Pina's verhaal gaat over opgroeien, de puberteit, seksualiteit, gepest worden en over haar ouders. Haar ouders die veel ruzie maakten en haar moeder die er uiteindelijk zonder haar vandoor gaat.

Via Marina's verhaal komt er af en toe wat meer duidelijkheid over bepaalde stukken, maar niets wordt helemaal duidelijk.

Zoals de omslagtekst al zegt: Het gaat niet om de gebeurtenissen, maar om de bewoners van De Campanario en hun verdriet.

"'Misschien is dat wel doodgaan.' 

'Meer wegen?' 

'Het moment dat je ophoudt jezelf te dragen.'"

(blz. 180)

In het doolhof van de gedachten van een ander kun je nooit helemaal de weg vinden. Die heb ik in Umami dan ook niet gevonden en daar moet ik genoegen mee nemen.

De cover van het boek is heel passend. Zoals de figuur daarop zich laat meevoeren op de golven, zo moet je je als lezer laten meevoeren op de golven van de gedachten van de personages.

Meer informatie over Laia Jufresa is te vinden op de website van AtlasContact.

Umami is onder andere verkrijgbaar bij Bol.com. Hij is verkrijgbaar als paperback en als e-book. Als je het boek via mijn blog bestelt, ontvang ik een klein bedrag aan commissie. Jou kost het geen cent extra.