Boeken algemeen

zaterdag 29 april 2017

Mijn niet zo perfecte leven - Sophie Kinsella

Overdag lees ik het liefst een papieren boek, terwijl ik 's avonds voor ik ga slapen voor het gemak liever op mijn e-reader lees.
Deze week begon ik in Mijn niet zo perfecte leven. Ik vond hem zo leuk, dat ik er overdag in verder gegaan ben.

Waar gaat het boek over:

Katie Brenner komt van het Engelse platteland, maar haar grote droom is om het te maken in de reclamewereld van het flitsende Londen. 
Daarvoor moet ze eerst wel een minder goed betaalde baan met een gestreste baas en een klein kamertje op de koop toe nemen. Uiteindelijk zal het allemaal wel goed komen... 

Tot die tijd post ze op Instagram foto's van haar droomwereld en laat iedereen denken dat het haar wereld is. 

Voordat Katie, die zich in Londen Cat laat noemen, het kan maken, wordt ze ontslagen. Geld voor haar kamer en normaal eten is er niet. Een nieuwe baan evenmin.
Er is maar één oplossing: Terug naar Somerset, naar haar vader en stiefmoeder. Zij kunnen haar hulp en ideeën goed gebruiken op hun glamping.
Katie verwelkomt iedere gast even hartelijk, totdat er een wat minder welkome gast verschijnt en Katie alleen nog maar aan wraak kan denken.

Mijn mening:

Ik heb echt hardop gelachen om dit boek, de humor die kenmerkend is voor de andere boeken van Sophie Kinsella, is ook hier terug te vinden. Behalve dat het vaak grappig was, wilde ik ook graag weten hoe het af zou lopen.
Het verhaal was niet geheel onvoorspelbaar, maar dat is wat mij betreft ook geen must voor een roman als dit. Af en toe is een boek dat lekker ontspannen wegleest en waarvan je verwacht dat het wel goed zal komen erg lekker. Just sit back and read.

De vonken die Katie op een gegeven moment voelde, kwamen niet echt over. Daarvoor gaat Sophie Kinsella te weinig gedetailleerd te werk, terwijl ze op andere punten in het verhaal juist veel gedetailleerder is. 

Katie is een leuk personage, ik leefde erg met haar mee en hoopte dat ze uiteindelijk zou krijgen wat ze verdiende.  

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Mijn niet zo perfecte leven
auteur: Sophie Kinsella
Oorspronkelijke titel: My Not So Perfect Life
vertaling: Mariette van Gelder
uitgeverij: The House of Books
ISBN: 978 90 443 4821 7 (e-book)
aantal pagina's: 318
verschijningsdatum: maart 2017

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

donderdag 27 april 2017

Vermiste meisjes - Megan Miranda

Van Uitgeverij de Fontein ontving ik een (ongecorrigeerd) leesexemplaar van Vermiste meisjes, het thrillerdebuut van Megan Miranda

Vermiste meisjes is opgedeeld in drie delen. Alledrie de delen beginnen ze met een quote die van groot belang is voor het verhaal.

"De mens... kan niet leren vergeten en zit altijd aan het verleden vast: hoe ver, hoe snel hij ook loopt, de keten loopt mee." (Friedrich Nietzsche)

"Het is waar wat de filosofie beweert: dat het leven achterwaarts begrepen moet worden. Maar daarbij vergeet men de andere stelling: dat het voorwaarts geleefd moet worden." (Søren Kierkegaard)

Achterstevoren, dat is ook hoe je dit boek leest. Je gaat namelijk in het tweede deel, het grootste deel van het boek, steeds een dag verder terug in de tijd, om vervolgens ongeveer uit te komen waar je begonnen bent. 

Waar gaat het boek over:

Nicolette Farell (Nic) gaat terug naar haar ouderlijk huis om het huis van haar dementerende vader op te knappen voor de verkoop. Met het teruggaan van Philadelphia naar Cooley Ridge, North Carolina, gaat ze ook terug naar haar verleden.
Tien jaar geleden verdween in Cooley Ridge namelijk haar beste vriendin Corinne. Het is altijd een mysterie gebleven waar Corinne gebleven is. 

"Het bos herbergde geheimen, het verleden rees eruit op en overlapte het heden, als dominostenen waarvan niet meer te voorkomen was dat ze omvielen."


De oude vriendingroep van Nic is na de verdwijning van Corinne uit elkaar gevallen. En niet zomaar. Iedereen heeft geheimen, iedereen heeft dingen verzwegen. De geheimen dreigen langzaamaan weer boven te komen.
Helemaal als er nog een meisje uit hetzelfde dorp verdwijnt. Wat hebben de twee verdwijningen met elkaar te maken?

Mijn mening:

Spannend, maar frustrerend. Bijna aan het begin van het boek, op dag 15, weet Nic waarschijnlijk al wat er gebeurd is. Vanaf dat moment moet je als lezer terug in de tijd, tot aan dag 1, wat bijna aan het eind van het boek is, daarna gaat het pas weer verder met dag 15.

Bij thrillers is het heel vaak zo dat er in de proloog iets gebeurt, wat dan later in het boek pas weer aan bod komt, maar in ieder volgend hoofdstuk een dag terug, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.
Ik had de neiging om aan het eind van het boek te gaan beginnen en dan de dagen op volgorde te gaan beleven, maar dat heb ik (uiteraard) niet gedaan. 

Door deze opbouw van het boek ben je je wel heel bewust van het zich steeds verder sluitende net. Maar wie er uiteindelijk ín dat net zit?

"Mensen waren als Russische matroesjka's: de oudere versies zaten in de nieuwe verstopt. Maar al die oudere versies waren er nog, onveranderd en net buiten zicht."


Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Vermiste meisjes
Auteur: Megan Miranda
Oorspronkelijke titel: All the Missing Girls
Vertaling: Caecile de Hoog

Uitgeverij: De Fontein
ISBN: 978 90 261 4213 0
aantal pagina's: 304
verschijningsdatum: april 2017

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

maandag 24 april 2017

Op de rand van het niets - Corinne Duyvis

Wat als... het einde van de wereld wordt aangekondigd door een aansnellende komeet?
Wat als... je een boek kunt lezen over hoe het er dan toe gaat in Amsterdam?

Nou, dan kun je Op de rand van het niets van Corinne Duyvis gaan lezen.

Banner: corinneduyvis.nl

Corinne schrijft haar boeken in het Engels. Ze heeft inmiddels twee boeken (On the edge of gone en Otherbound) en een graphic novel (Guardians of the Galaxy: Collect them all) geschreven die zijn uitgegeven in Amerika.
Op de rand van het niets is de Nederlandse vertaling van On the edge of gone.


Waar gaat het boek over:

Op de rand van het niets gaat over Denise. Denise woont in Amsterdam als in juli 2034 het bericht komt dat over een half jaar een komeet de aarde zal raken.
Vanaf dat moment verandert alles. Alles staat in het teken van de voorbereiding op de inslag. Schuilkelders worden klaargemaakt, luchtschepen staan paraat om een selecte groep mensen van de aarde te redden.
Denise, haar zus Iris en haar moeder worden ingedeeld in een tijdelijke schuilkelder, maar doordat Iris niet op tijd op komt dagen en haar moeder treuzelt, zijn ze daar niet op tijd. 

Het lijkt niet alleen het einde van de wereld, maar ook het einde van Denise en haar familie. Als Denise de hoop al heeft opgegeven, is er ineens een lichtpuntje (nee, geen komeet) in de vorm van een luchtschip dat nog niet vertrokken is.
Maar aangezien Denise geen speciale vaardigheden heeft om recht te hebben op een plek op de Nassau, kan ze niet zomaar aan boord.
Denise moet zorgen dat ze onmisbaar wordt.

Maar, ze moet niet alleen zichzelf redden.

"Ik zal geen land meer hebben dat zich herinnert dat er ooit een meer was. 

Ik zal de aarde waarop paps voeten hebben gelopen niet meer hebben, de aarde waarop oma is gestorven, waarin de kat uit mijn jeugd is begraven, waarover mam het winkelwagentje duwde waarin ik tussen de boodschappen zat. 

Ik zal de aarde niet meer hebben, waarmee Iris en ik zandkastelen bouwden op het strand en waarop we dutjes deden. 

Deze aarde waaruit iedereen, overal, altijd is ontstaan, heeft geleefd en is gestorven."


Mijn mening:

Het personage van Denise (ik) wordt goed uitgediept in het verhaal. Niet alleen de apocalyps zit haar dwars, maar ook haar autisme.
Autisme is een steeds terugkerend onderwerp, wat er soms nog dikker bovenop ligt dan de inslag van de komeet.
Corinne Duyvis is zelf autistisch en kan zich daardoor als geen ander inleven in Denise.
Naast autisme zijn drugsverslaving en transgenderisme belangrijke thema's.

Het boek is spannend en origineel. Het is bijzonder dat een boek over het einde van de wereld zich afspeelt in en rond Amsterdam. Zelfs het apocalyptisch Amsterdam wordt geloofwaardig beschreven. Ik zag het zo voor me.

"Misschien zijn Amerikanen dit meer gewend. Zij hebben hun steden al in tientallen films verwoest zien worden, maar ik heb mijn vliegveld nog nooit eerder zo gezien."


Tijdens het lezen vond ik sommige gebeurtenissen wat te toevallig overkomen, al bleken die achteraf toch beter doordacht dan ik op dat moment dacht.

Ik begrijp dat Corinne ervoor gekozen heeft om diep in te gaan op autisme, om het voor de lezer begrijpelijk te maken. Ik vond het ook zeker interessant.
Toch vond ik het in verhouding met de komeetinslag te breed uitgemeten.
Al waren de gevolgen van de inslag ook goed uitgedacht en omschreven.

De cover past goed bij het verhaal. 

Het boek is als e-book en paperback verkrijgbaar. 

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Op de rand van het niets
Auteur: Corinne Duyvis
Oorspronkelijke titel: On the Edge of gone
Vertaling: Angelique Verheijen

Uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 978 94 027 2300 7
aantal pagina's: 352
verschijningsdatum: maart 2017

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

zondag 23 april 2017

Maanmysterie (Dolfje Weerwolfje #17) - Paul van Loon

Het is deze week Dolfje Weerwolfje Week. Een goed moment om mijn recensie van Maanmysterie te gaan schrijven.

Waar gaat het boek over:

Zoals altijd sinds de zevende verjaardag van Dolfje, verandert hij als het volle maan is in een weerwolfje. Dolfje houdt van de maan.
Alleen ziet de volle maan er dit keer een anders uit.

"Dolfje wrijft in zijn ogen.

De maan is helemaal veranderd.

Even heeft hij de vorm van een hart met spitse wolfsoren.

Een vuurrood hart waar vlammen uit slaan. (...)

Er is een witte flits.

Net of er een foto gemaakt wordt.

Het lijkt of de maan een gezicht krijgt."

Als Dolfje het gezicht in de maan gezien heeft, voelt hij kriebels in zijn buik. Hij lijkt wel verliefd! En hij is niet de enige. Ook Opa Weerwolf, Leo, Valentijn, Timmie en vader zijn verliefd. Komt dat allemaal door de maan?
Opa Weerwolf heeft het vreselijk te pakken. Hij is verliefd op een geheimzinnige, gesluierde dame. Dofje krijgt een naar gevoel bij deze dame en gaat op onderzoek uit. Wie is ze en wat wil ze van Opa Weerwolf?

Mijn mening:

Net als de andere boeken over Dolfje Weerwolfje die ik heb (voor)gelezen, was ook deze erg spannend!
Een trucje waardoor je niet kunt stoppen met lezen, is dat veel hoofdstukken net op een extra spannend stukje eindigen, waardoor één hoofdstuk voorlezen vaak uitkomt op een stuk of drie hoofdstukken voorlezen voor het slapengaan.
Ik vind het mooi dat uit Maanmysterie blijkt dat iedereen verliefd kan worden en dat het niet uitmaakt op wie. Zo kan een jongen ook heel goed verliefd worden op een andere jongen.
Dat resulteerde in een goed gesprek tijdens het voorlezen.
Net als in het eerste boek over Dolfje Weerwolfje, waarin Dolfje erachter komt dat hij een weerwolf is, blijkt ook nu weer dat hij en Timmie opgroeien in een liefdevol gezin, waar alles mogelijk is en niets raar.
De mooie, gekleurde illustraties van Hugo van Look geven een duidelijk beeld van wat er zich in het verhaal afspeelt.
De regels in het boek worden kort gehouden. Na een punt eindigt de regel. Een nieuwe zin begint op een nieuwe regel. Daardoor blijft het ook voor jongere kinderen overzichtelijk (AVI E4), zonder dat het kinderachtig overkomt.
Want kinderachtig, dat zijn de avonturen van Dolfje zeker niet. Net als mijn zoontjes (10 en 6) geniet ik van ieder verhaal.

Wil je meer recensies lezen over Dolfje Weerwolfje, klik dan op de Dolfje Weerwolfje tag onderaan deze recensie.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Maanmysterie
auteur: Paul van Loon
illustraties: Hugo van Look
uitgeverij: Leopold
ISBN: 978 90 258 7058 4
aantal pagina's: 181
verschijningsdatum: september 2016

Koop bij bol.com

zondag 16 april 2017

Selfies (Serie Q #7) - Jussi Adler-Olsen

Heerlijk als er van een goede serie een nieuw deel uitkomt! In dit geval is er na twee jaar weer een nieuw deel van de Serie Q van Jussi Adler-Olsen, waarin Carl, Assad, Rose en Gordon de hoofdrol spelen.

Waar gaat het boek over:

Selfies gaat over zoveel, dat het haast onmogelijk samen te vatten is.

Marcus Jacobsen, gepensioneerd rechercheur (?) neemt contact op met Carl Mørck, omdat hij veel gelijkenis ziet tussen de recente moord op Rigmor Zimmerman en de moord op Stephanie Gundersen in 2004.
Beide zaken zijn officieel niet van Afdeling Q, maar daar laat Carl zich niet door tegenhouden.
Hij en zijn team gaan op onderzoek uit.

Op de tweede verdieping, waar de recente zaken behandeld worden, zijn ze niet zo blij met de inmenging van de kelder, maar algauw hebben ze het daar veel te druk met andere zaken:

Aanrijdingen op jonge vrouwen. Is er een serie-moordenaar actief?


"Tienduizenden voertuigen rijden langs als we op straat wandelen. Is de volgende auto een wapen en ben jij het slachtoffer?"


Gordon komt erachter dat ook die zaak misschien met die van hun te maken heeft. 
Ze zouden de scherpe geest van Rose goed kunnen gebruiken voor nieuwe input, maar de geest van Rose is op het moment niet zo scherp.
Haar collega's willen haar graag weer op het goede spoor helpen en proberen erachter te komen wat haar zo vreselijk dwars zit.
Ondanks alles krijgt Rose tegen wil en dank tóch met de lopende zaak te maken.


Mijn mening:

Op zich gebeurt er onrealistisch veel in Selfies, waarvan het meeste zelfs in een tijdsbestek van een week, toch komt het niet onecht over. 
Uiteindelijk zit alles zelfs erg kunstig in elkaar.

Als lezer ken je meerdere kanten van het verhaal en weet je meer dan Carl en co. 
Doordat je denkt de antwoorden te weten, gaan de radertjes in je hoofd misschien niet op volle toeren aan de slag, waardoor Jussi Adler-Olsen je uiteindelijk des te meer weet te verrassen.

Net als in ieder deel, worden de personages weer verder uitgewerkt. Vooral Rose wordt uitgebreid uitgemeten.

"Intelligente, vaardige Rose. Die ongelooflijk irritante, - fantastische en gekwelde Rose."


Aan het einde van het boek blijven er genoeg lijntjes open om als opening te kunnen dienen voor een achtste deel. 
Ik ben Serie Q nog lang niet zat!

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Selfies
Auteur: Jussi Adler-Olsen
Oorspronkelijke titel: Selfies
Vertaling: Kor de Vries

Uitgeverij: Prometheus
ISBN: 978 90 446 2824 1 (e-book)
aantal pagina's: 544
verschijningsdatum: maart 2017

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

donderdag 13 april 2017

Harry Potter: The Exhibition

Toen ik hoorde dat de Harry Potter expositie in Nederland zou komen, wilde ik daar natuurlijk graag heen. Het liefst wel met een echte fan. Die mogelijkheid gaf Mathilde van Ikvindlezenleuk mij.
Zij had twee perskaarten gekregen en vroeg of ik mee wilde. Uiteraard!

Zo gezegd, zo gedaan.
Op 28 maart was het zo ver. Mathilde en ik ontmoeten elkaar op Utrecht Centraal, om vervolgens samen naar Cinemec te gaan, waar de expositie tot en met 30 juni te zien is.


Omdat we op een doordeweekse dag gingen, was het lekker rustig en konden we alles op ons gemak bekijken.

Van tevoren dacht ik dat het misschien handig was om de films nog een keer te bekijken, wat natuurlijk altijd goed is, maar daar was geen tijd voor. Gelukkig bleek het ook niet nodig te zijn. De hele expositie was een feest van herkenning!

Er is veel kleding uit de films te zien, af en toe neergezet zoals in een filmscène. Daardoor kwam het voor helemaal tot leven.

Ik kan nu wel helemaal uit gaan leggen hoe het eruit zag, maar het is natuurlijk leuker om wat voorbeelden te laten zien. 
Daarvoor heb ik bij foto's die ik gemaakt heb, een scène uit de films opgezocht.

Harry Potter en de Steen der Wijzen 


Links: Harry Potter en de Steen der Wijzen - Rechts: Harry Potter expo

Een ding waarover ik me nogal verbaasde dat het zijn weg naar de expositie had gevonden, was de locomotief van de Zweinstein-express. Ook de schaakstukken en de toelatingsbrief waren leuk om te zien.

Harry Potter en de Geheime Kamer


Links: Harry Potter en de Geheime Kamer - Rechts: Harry Potter expo


De vliegende auto staat nog buiten de expositie, bij de ingang van Cinemec. Natuurlijk een heel herkenbaar stuk uit Harry Potter en de Geheime Kamer.
Het was erg leuk om Dobby in het echt te zien. Zo lief!
Het dagboek van Marten Vilijn was bijzonder om te zien.

Eén van de leukste dingen om zelf te doen bij de expositie was Mandragora's uit hun pot trekken.




Harry Potter en de Gevangene van Azkaban


Links: Harry Potter en de Gevangene van Azkaban - Rechts Harry Potter expo

Harry Potter en de Gevangene van Azkaban heb ik gelijk de avond nadat ik naar de expositie geweest ben gekeken. Ik was helemaal verbaasd hoeveel voorwerpen me toen bekend voorkwamen. Erg leuk dus :-).

Harry Potter en de Vuurbeker




Het Duistere Teken, de draak waartegen Harry moest vechten in Harry Potter en de Vuurbeker was te zien in het Verboden Bos (dat overigens erg donker en stoffig was, uche, uche). Ook de vuurbeker zelf heeft een mooi plekje gekregen.
Op het plaatje bovenaan in het midden is een foto uit de scène te zien waarin Perkamentus Harry's naam zojuist uit de vuurbeker heeft gehaald. 

Harry Potter en de Orde van de Feniks   



Professor Umbridge gaf me niet alleen in de film de kriebels, maar ook bij de expositie. Brrrr!
De foto van de kleding van Sneep heb ik expres zo gemaakt dat hij stopt bij de bovenkant van de kleding. 
Op de poppen bij de expositie zit geen hoofd, maar zo lijkt het toch net een beetje of Sneep voor je neus staat. 

Harry Potter en de Halfbloed prins


Links: Harry Potter en de Halfbloed Prins - Rechts: Harry Potter expo

Op dit punt van mijn blogpost ben ik een halve dag verder en heb ik zes films samengevat bekeken. Ik heb zoveel foto's gemaakt bij de expositie, maar kan (en wil) ze natuurlijk niet allemaal laten zien. Het is dus iedere keer weer zoeken en sorteren wat ik laat zien.

Voor Harry Potter en de Halfbloed Prins heb ik er een aantal uitgekozen die voor het verhaal van grote(re) betekenis zijn, zonder al te veel te verklappen voor degenen die de films nog niet gezien hebben en/of de boeken niet gelezen. 

Harry Potter en de Relieken van de Dood (1&2)



Een van mijn lievelings gemeneriken is Bellatrix van Detta (Lestrange). Van haar hangt ook kleding op de expositie. Als je er bent, kijk dan eens hoe mooi haar kleding gemaakt is! 
De relieken van de dood kunnen natuurlijk niet ontbreken. Ze staan netjes bij elkaar in een vitrine, net als de gruzielementen (horcruxes).

-------------------------------------------------------------------------------------------

Behalve dat ik de expositie erg leuk, mooi en indrukwekkend vond en ik me er uitstekend vermaakt heb, waren er wel een paar dingetjes waar ik vraagtekens bij zet.

Bijvoorbeeld het huis van Hagrid. Leuk neergezet op de expositie, maar bij de reuzenkleding die er stond, stond een bordje met daarop de tekst dat Robbie Coltrane, de acteur die Hagrid speelde, de kleding echt gedragen heeft. Dat kan natuurlijk nooit, aangezien Coltrane geen reus is.

En dan de toelatingsbrief van Zweinstein: In de film laten ze een heel andere brief zijn dan op de expositie.

Ook het briefje uit de vuurbeker is niet origineel. Ik snap uiteraard wel dat het lastig is om zulke kleine papiertjes en brieven goed te bewaren, maar een goede replica was leuker geweest.

Harry Potter fans laten zich niet zomaar voor de gek houden ;).


Brief uit de film
Brief van de expositie


Al met al hebben we ons prima vermaakt. We hadden ongeveer anderhalf uur nodig om alles goed te bekijken, precies zoals op de website staat.

Aan het eind van de expositie is een souvenirwinkeltje waar je zelf een toverstok, sluipwegwijzer, T-shirt of ander aandenken kunt kopen. 


Mathilde, dankjewel dat ik met je mee mocht :-)



InstagramFollow on Bloglovin