Boeken algemeen

zaterdag 28 januari 2017

Vier seizoenen - Lena De Coninck

"Onze tekening was de herfst. 

De herfst was vanaf dat moment mijn nieuwe begin van alles. 

De herfst was kleur en creativiteit. 

Winter zal koud en hard zijn, maar lente is zon. 

Zomer is passioneel vuur. 

Al die seizoenen lachten me toe, de toekomst zwaaide open en vanbinnen spreidde ik mijn armen voor wat nog komen zou."

(blz. 67)



Vier seizoenen
Titel: Vier Seizoenen
auteur: Lena De Coninck
uitgeverij: Clavis | Young Adult
ISBN: 978 90 448 2799 6
aantal pagina's: 272
verschijningsdatum: juli 2016



Bekijk op bol.com


Omslagtekst:

Antwerpen, 1942

Anna Zimmerman leidt een doodgewoon leventje: ze haat wiskunde, droomt van liefde en fantaseert over haar toekomst. Maar wanneer het de Joden in Antwerpen te heet onder de voeten wordt, moet ze onderduiken in de kelder van haar beste vriendin Dahlia.

Terwijl de Duitsers haar geliefde Antwerpen met de grond gelijkmaken, wordt Anna langzaam een vrouw. Ze wordt verliefd, volwassen en zelfstandig. 
Toch lijkt haar lot onvermijdelijk: de grote vraag is niet of deze oorlog haar klein zal krijgen, maar wanneer...

Een gevoelig en realistisch debuut over oorlog, liefde, vriendschap en vertrouwen. Voor young adults.



Vier Seizoenen speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. Een onderwerp dat ik altijd interessant vind om over te lezen. Het boek speelt zich af in Antwerpen, waar de fictieve Anna Zimmerman woont. Zij houdt een dagboek bij. Een beetje het idee van Anne Frank dus, alhoewel Anna niet eenzelfde soort meisje is als Anne Frank. 
Anna is voor haar zestien jaar erg kinderlijk en naïef. In de loop van haar dagboek wordt dat wel minder. 

Anna wordt volwassen onder de grond, waar ze ondergedoken zit in een kelder. 
Haar familie is niet de enige die daar zit. De familie Zimmerman is daar met de bejaarde meneer en mevrouw Liefooghe en de familie Ahava. 

Ik vond het een boeiend verhaal om te lezen. De woorden en zinnen die Lena de Coninck aan Anna gegeven heeft voor haar dagboek zijn regelmatig erg mooi en diepgaand. 
Zeker wanneer ze zich wat volwassener gaat gedragen. 

"Ik voelde zoveel en tegelijk niets. Ik voelde me verraden. Verraden door mezelf, want je geloof, dat ben je zelf. Je God wordt slechts door jou in leven gehouden. Ik haatte mezelf, ik haatte de wereld, en tegelijk hield ik van alles en iedereen. Ik wilde huilen van verdriet, zingen van geluk, spugen van afschuw."

(blz. 58)

Als je aan het lezen bent, heb je niet het idee dat het om een fictief verhaal gaat. Anna zou zomaar echt hebben kunnen bestaan. Dat komt mede doordat de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt erg realistisch is. 

"Hoe ik het ook schrijf, met welke woorden ook, het is niet genoeg. Zelfs als ik het bloed dat die decembernacht heeft gevloeid als inkt zou gebruiken, zou dat niet volstaan."

(blz. 124)

Wat is jammer vind, is dat een dagboek geen gesloten einde heeft, ook deze niet. Hoe het verhaal verder gaat nadat het dagboek stopt, weet je daardoor niet.
Wat mij betreft had er nog wel een epiloog achteraan gemogen.
Je kunt natuurlijk ook je eigen fantasie gebruiken en het zo mooi (of juist niet) maken als je zelf wilt. 

"Ik huil, huil, huil. O, als een mens toch eens in zijn eigen tranen kon verdrinken, of er op z'n minst in kon verdwalen. Misschien zou ik mezelf daar terugvinden. Als ik maar diep genoeg duik."

(blz. 218)

Vier seizoenen is het tweede boek van Lena de Coninck. Haar eerste boek, In de tekening, gaf ze uit in eigen beheer. 
Lena is nog maar 19 jaar. Wetende dat zo'n jong iemand dit boek geschreven heeft, maakt het wel extra bijzonder. Ze heeft zich erg goed ingeleefd in het personage van Anna.




Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

InstagramFollow on Bloglovin

maandag 23 januari 2017

Judas - Astrid Holleeder

Beste Astrid, 

Ik heb geen idee of jij in je ondergrondse bunker een internetaansluiting hebt en dit bericht überhaupt zult lezen, maar ik wil je bij deze laten weten dat ik er enorm veel respect voor heb dat jij de stap hebt gezet om Judas te schrijven en mede daarmee de waarheid naar buiten te brengen.

Doordat je boek al voor het in de winkels verkrijgbaar was door de media al tot een enorme hype gemaakt was, stond ik er in de eerste instantie een beetje sceptisch tegenover. Toch was mijn nieuwsgierigheid wel gewekt en ben ik je boek gaan lezen.

Net als waarschijnlijk veel lezers, was ik totaal verbijsterd over je verhaal:
Hoe kan iemand moedwillig zoveel leed aanrichten, zoveel kapot maken, zonder dat iemand het doorziet en zonder dat er bewijs voor te vinden is?
Zonder jouw inmenging was dat nooit gelukt en ik kan me voorstellen (of waarschijnlijk niet) hoe dubbel dat voor jou moet zijn. Het blijft toch je broer.
Alhoewel hij vaak de Judas is geweest, moest jij uiteindelijk die taak op je nemen.

Ik vind het knap dat je je onder het juk van zowel je vader als je broer hebt weten te ontwikkelen en dat je je eigen mening hebt kunnen houden, ookal heb je vaak moeten doen alsof je het met je broer eens was. 
Je hebt niet het voorbeeld van je vader of moeder gevolgd, wat wellicht een gemakkelijkere weg was geweest, maar dat van een sterke, zelfstandige buurvrouw.

Ik hoop voor jou, je dochter, je zus en haar kinderen en voor je moeder dat jullie op een dag in vrijheid kunnen leven. Zonder altijd over je schouder te hoeven kijken.
Heel veel sterkte en bedankt voor het delen van jouw verhaal.

Hartelijke groeten, 

Gerrianne

P.S. Is het misschien een idee om de tijd die je hebt, nu je niet kunt werken, te gebruiken om nog een boek te schrijven? Je manier van schrijven spreekt me erg aan.


Titel: Judas
auteur: Astrid Holleeder
uitgeverij: Lebowski
ISBN: 978 90 488 2502 8
aantal pagina's: 571
verschijningsdatum: november 2016



Bekijk op bol.com



InstagramFollow on Bloglovin

zondag 22 januari 2017

Fantasia XI | De Duistere Driemaster - Geronimo Stilton

Fantasia XI - Fantasia XITitel: Fantasia XI | De Duistere Driemaster
auteur: Geronimo Stilton
illustraties: Silvia Bigolin, Carla de Benardi, Alessandro Muscillo, Federico Brusco en Archief Piemme
oorspronkelijke titel: Decimo Viaggio Regno della Fantasia
vertaling: Loes Randazzo
uitgeverij: De Wakkere Muis
ISBN: 978 90 8592 367 1
aantal pagina's: 384
verschijningsdatum: oktober 2016


Koop bij bol.com


Omschrijving achterkant:


In opdracht van koningin Florina gaat de Ridder zonder Vrees of Blaam de strijd aan met een mega-mysterieuze magiër die Florina van de troon wil stoten en de macht over Fantasia wil opeisen. Hij wordt geholpen door de piraten van de meedogenloze kapitein Staarthakker, die stad en land onveilig maken in hun vliegende Duistere Driemaster. 
Durf jij de reis aan?






Mijn mening:

Het boek ziet er mooi uit: Een mooie, kleurrijke omslag en een harde kaft. Als je door het boek heen bladert, zie je dat er op een speelse manier gebruik wordt gemaakt van lettertypes. Geen grote lappen tekst, maar veel afwisseling tussen illustraties en tekst.

Ik heb op school vaak gezien dat de Fantasia-boeken worden verslonden. Kinderen worden uitgedaagd door de extra's naast het verhaal dat erin staat: Geurplaatjes, puzzels, toverinkt en in dit geval ook 3D-pagina's.
(Mijn handen waren overigens te koud voor de toverinkt.)
Achterin het boek staan de oplossingen van de puzzels en raadsels.

Het verhaal is leuk en spannend, al halen de extra dingetjes tussendoor wel een beetje de vaart uit het voorlezen. Misschien is dat niet het geval als je het boek zelf leest.
Mijn zoontje vond het geen probleem. Die was erg onder de indruk en wilde graag meer Fantasia. Vandaar ook dat we verder zijn gegaan in het eerste deel.

Ik had nog nooit een Fantasiaboek gelezen en ik was benieuwd of het niet vervelend zou zijn dat ik de eerdere delen niet gelezen had, maar dat bleek niet heel erg veel uit te maken. Er wordt wel regelmatig teruggeblikt op vorige avonturen, maar alle personages, inclusief de reeds bekende, worden netjes voorgesteld. 

Nu ik erin begonnen ben, merk ik dat in deel 1 de grondslag ligt van bepaalde grapjes en eigenaardigheden van personages die niet meer uitgelegd worden in deel 11 en heb ik wel het idee dat het meerwaarde heeft om ook andere boeken van de serie gelezen te hebben.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Dit is mijn beoordeling, mijn zoontje geeft 5 sterren.
Voor mij telt het ook mee dat ik de boeken best wel prijzig vind, al zal het ontwikkelen van een boek als dit vast vrij prijzig zijn.

InstagramFollow on Bloglovin

maandag 16 januari 2017

Godverdomse dagen op een godverdomse bol - Dimitri Verhulst

Titel: Godverdomse dagen op een godverdomse bol
auteur: Dimitri Verhulst
uitgeverij: Uitgeverij Contact
ISBN: 978 90 254 2953 9
aantal pagina's: 186
verschijningsdatum: september 2008



Koop bij bol.com


"De tijd is rijp en hij zal snel weer rotten."


Dat de spellingscontrole aangeeft dat ik fouten in de titel heb staan, zegt wel wat over de titel. Geen woorden die ik vaak gebruik en die me in principe tegenstaan. Ook over de cover ben ik niet erg enthousiast. Toch was ik benieuwd naar de inhoud van dit boek. Over het algemeen kan ik de boeken van Dimitri Verhulst wel waarderen.

Waar gaat het boek over:

In Godverdomsde dagen op een godverdomse bol beschrijft Dimitri Verhulst de evolutie van de mensheid. Vanaf het moment dat de mens nog vrij weerloos uit het water kwam is hij zich steeds verder gaan ontwikkelen. 
Of dat altijd goede ontwikkelingen zijn geweest, is maar de vraag. 
Wat gemaakt is, wat ontstaan is in tientallen miljoenen jaren, kan in een tel vernietigd worden, maar ook zelf creëren is de mens niet vreemd.

"Bomen komen elkaar niet tegen en leven doorgaans langer."


Feit is dat de mens is blijven leren, steeds meer over de wereld leert en hoe deze in elkaar zit, waardoor hij langzamerhand de macht van welke godheid dan ook overneemt.

Mijn mening:

Godverdomsde dagen op een godverdomse is het oudste boek van Dimitri Verhulst dat ik tot nu toe gelezen heb en zijn negende geschreven boek.
Zijn schrijfstijl is in de loop van de jaren niet echt veranderd. Als ik in dit boek was gaan lezen, zonder dat ik wist wie het geschreven had, dan was ik daar op de eerste pagina al achter gekomen. 
Dimitri Verhulst zegt waar het op staat en neemt daarbij geen blad voor de mond. Het sarcasme druipt er vanaf. En sarcasme, daar houd ik wel van.
Als vrouwelijke lezer moet je je wel regelmatig pantseren tegen vrouwonvriendelijke uitspraken.

Alhoewel dit boek een boek is over de evolutie van de mens, een soort van geschiedenisboek, wordt er geen enkel jaartal of naam in genoemd. Noch van mensen, noch van plaatsen. Je moet als lezer zelf dus maar uit zien te zoeken waar en wanneer je je op de tijdlijn bevindt.
In de meeste gevallen sprak het wel voor zich. 

"De wereld wordt opgesplitst in superieuren en niemendallen, waarbij de bedenker van het classificatiesysteem uiteraard zelf deel uitmaakt van de superieuren, dat is nogal wiedes. Een niemendal is niet in staat tot het samenstellen van een classificatiesysteem, die kent het woord 'classificatiesysteem' niet eens en zou dat woord, als het werd gedicteerd, schrijven met 21 fouten erin."

(blz. 173)

Ook hoofdstukken missen in dit boek. Wel zijn er een paar vaste uitspraken in het boek die een mijlpaal aangeven. Er wordt regelmatig aangegeven hoeveel mensen er op dat moment in het verhaal op de aardbol rondlopen, of, iets negatiever, welk dier er inmiddels is uitgestorven, maar ook welke beroepen er op dat moment 'in' zijn.

Een van de positieve ontwikkelingen is de ontwikkeling van de taal, daarop wordt regelmatig teruggekomen. 

"De taak die 't ooit vrijwillig op een dag met veel plezier heeft aangevat, het benoemen van de dingen, is nog altijd onvoltooid. En 't hoopt dit zo te houden. Want eens de stromen met woorden zullen zijn opgedroogd, zal 't zijn eigen einde ruiken. Het einde van de woorden, dat is de dood."

(blz. 148)

Zoals in de quote hierboven te zien is, wordt de mens aangeduid met 't. 
Dus; geen hoofdstukken, geen namen, geen jaartallen, tóch een duidelijk boek.

"Hoe laat zou het zijn?"


In 2009 won Verhulst met dit boek de Libris Literatuurprijs

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Lees door op onderstaande titels te klikken meer over de boeken van Dimitri Verhulst die ik besproken heb op mijn blog.

Bloedboek
De zomer hou je ook niet tegen
De laatkomer
Kaddisj voor een kut

InstagramFollow on Bloglovin

vrijdag 13 januari 2017

Zonder jou - Chantal van Gastel & Priscilla van Gastel

Titel: Zonder jou
auteur: Chantal van Gastel & Priscilla van Gastel
uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 978 94 027 1590 3
aantal pagina's: 384
verschijningsdatum: september 2016




Bekijk op bol.com


De romans van Chantal van Gastel heb ik allemaal met erg veel plezier gelezen. Ik was benieuwd of een thriller, samen met zus Priscilla van Gastel, net zo goed uit de verf zou komen.

Waar gaat het boek over:

Valerie en Oscar hebben samen een zoontje; Mick. In het begin maakte hij hun relatie compleet. Vol goede moed beginnen ze aan het ouderschap, maar inmiddels heeft Mick voor flinke scheuren in het geluk gezorgd.
Mick heeft gedragsproblemen. Wat hij precies heeft, dat kan niemand hen vertellen. Maar dat er iets goed mis is, is duidelijk. Het lukt Mick niet om uit de problemen te blijven. Hij probeert het zelfs niet eens. Hij broedt continu op nieuwe streken.

"Mick weet dat hij speciaal is. En ooit zal iedereen dat weten. De hele straat, de hele school... het hele land. Ooit zal hij iets bijzonders doen en zal iedereen hem kennen en over hem praten. Alleen weet hij nog niet precies wat."


Oscar kan het niet meer aan en wil van Valerie scheiden. Mick eruit of hij eruit. Valerie wil koste wat kost het beste voor haar kind. 
Dat betekent dat ze in haar eentje is overgeleverd aan de streken van Mick.

Mijn mening:

Doordat er een kind centraal staat in deze thriller, vond ik het erg heftig. Normaal gesproken neem ik het op voor een kind, maar Mick is zo doortrapt, sluw en gemeen, dat ik een enorme afkeer van hem kreeg.
Mick deinst er niet voor terug om zijn moeder een trap te geven, zijn ouders tegen elkaar uit te spelen of dieren te mishandelen. 
En toch, en toch lijkt het hem grotendeels te overkomen, lijkt hij geen grip op de wereld om zich heen te hebben.

"Het is niet Micks schuld, prent ik mezelf in. Er is iets mis met hem, hij kan er niets aan doen. Je verwijt een kind dat verlamd is niet dat het niet kan lopen en ik kan Mick niet verwijten dat hij geen empathie toont en onhandelbaar is. Het is zijn ziekte. Hij is evenveel slachtoffer als ik, misschien nog wel meer."

(blz. 79)

Als een schrijver, of in dit geval een schrijversduo, dit soort gevoelens bij me weet los te krijgen, betekent dat voor mij dat het verhaal erg goed is neergezet en de personages realistisch genoeg overkomen om in het verhaal te geloven. Ik leefde erg met Valerie mee.
Daarnaast had ik niet ver van tevoren het idee dat ik wist waar het naartoe zou gaan met dit verhaal. Het is geen doorsnee dader/slachtoffer verhaal.
De spanning straalt vanaf de proloog van het boek af en wordt in de loop van het verhaal steeds verder opgebouwd.
Dat zijn dingen die ik belangrijk vind in een thriller. 

Ieder hoofdstuk wordt vooraf gegaan door een stukje over Mick. Een gebeurtenis in het heden of verleden die belangrijk is voor het verloop van het verhaal, gevolgd door een hoofdstuk met Valerie in de hoofdrol.
Door deze afwisseling komen beide kanten van het verhaal goed naar voren.

"Onze tijd met Mick is als een soort dans geweest waarbij we afwisselend de leiding namen; de ene keer deed Oscar het, vervolgens nam ik het weer van hem over. (...) Ergens in het afgelopen jaar is dat veranderd. Plotseling stopte de muziek, was de dans voorbij en stonden we lijnrecht tegenover en mijlenver uit elkaar zonder te weten hoe we de afstand weer konden overbruggen. Oscar wilde perse de ene kant op. En ik weigerde te volgen. En dat was het dan."


Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes


Als je op de titels hieronder klikt, kun je mijn recensies van de andere boeken van Chantal van Gastel bekijken.

21 Zomers en andere verhalen
Winter in New York en andere verhalen
Ik wist het


InstagramFollow on Bloglovin

dinsdag 10 januari 2017

Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratischwili

Het achtste leven (voor Brilka)
Nadat ik vanaf oktober een leesdagboek bijhield over Het achtste leven, is hier dan eindelijk mijn recensie!

Omslagtekst:

Een monumentaal, Tolstojesk familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht levens van één Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië en Azerbaidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig een gevaar. 

Niza is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op eeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.

Mijn mening:


De 8 in Het achtste leven staat voor oneindig. Net als wat ik van dit boek zou willen; dat het oneindig is.
1248 bladzijden en nog was het niet genoeg, nog hoopte ik dat er na het laatste hoofdstuk toch stiekem nog een hoofdstuk zou komen.
Een mooi verhaal met prachtig vormgegeven zinnen.

"Iemand die een sluier nodig heeft, een voorwerp, ook als is het van zijde, tussen zichzelf en de wereld, is bang voor het leven. Hij is bang om dingen te beleven, ze echt te voelen." 

(Simon Jasji)

Doordat ik het boek op mijn e-reader las en in delen aangeleverd kreeg voor het leesfeuilleton  van Hebban viel het niet op dat het om een dik boek ging.
Ik kan me voorstellen dat zo’n dik boek je misschien af zal schrikken. Maar als je door de recensies van dit boek denkt dat het wellicht een boek is dat je aan zal spreken, laat je dan niet afschrikken door de dikte.
Je kunt het misschien net zo aanpakken als de feuilletonlezers: Het boek opdelen.
Waarschijnlijk zal je regelmatig na het met jezelf afgesproken gedeelte door willen lezen, omdat het verhaal zo meeslepend is.

Het boek is geschreven vanuit Nitsa. Zij gaat zo’n 100 jaar terug in de tijd om haar nichtje Brilka duidelijkheid te geven over waar ze vandaan komt. Wat haar familiegeschiedenis is.
En dat ís me een geschiedenis!
Het levensverhaal van een heel bijzondere Georgische familie, plus de achtergrond waartegen het zich afspeelt.
De feiten zijn belangrijk, maar ook bijgeloof speelt een grote rol.

Die achtergrond is het Georgië en de Sovjet-Unie van de twintigste eeuw. Communisme en socialisme, de Tweede Wereldoorlog, Stalin, Lenin en alles wat daarbij komt kijken tegenover het democratische westen.
Had je je je voor het lezen van dit boek nog niet zo verdiept in de Russische geschiedenis en politiek; na het lezen van dit boek ben je wat dat betreft helemaal bij, zonder het idee te hebben dat je in een lesboek geschiedenis hebt zitten lezen.

Het achtste leven is opgedeeld in zeven delen, voorafgaand aan een proloog. In de proloog geeft Nitsa in het kort al enkele gebeurtenissen die zullen volgen weer. Vervolgens vertelt zij haar verhaal, zoals zij het van haar voorouders heeft meegekregen. Grotendeels van overgrootmoeder Stasia. Daarin zitten vrij veel geschiedenisfeiten verwerkt, inclusief jaartallen.

Zo wordt stukje bij beetje het verhaal van zes generaties uit de doeken gedaan. In het boek ook wel figuurlijk omschreven als het weven van een wandkleed.

Op het moment dat Nitsa in het verhaal zelf geboren is en bewust dingen meemaakte, krijgt het verhaal een iets andere vorm, doordat je het verhaal als lezer vanaf dan uit de eerste hand te horen krijgt.

De zeven delen in het boek worden allemaal aangeduid met de naam van het personage dat de hoofdrol speelt in dat deel. Die stukken gaan echter niet alleen maar over die persoon.
Neem bijvoorbeeld het verhaal van Kitty Jasji, een oudtante van Brilka, en mijn favoriet. Haar verhaal speelt zich voor een deel af in Londen. Gebeurtenissen bij haar lopen parallel met die van familieleden in Tblisi, Georgië, meer dan 4000 kilometer verderop. Ook die gebeurtenissen komen uitgebreid aan bod.

"De verhalen overlappen elkaar, lopen in elkaar over, vergroeien met elkaar - ik probeer dat kluwen te ontwarren, omdat je de dingen na elkaar moet vertellen, omdat de gelijktijdigheid van de wereld niet in woorden te vangen is."


In de familie Jasji speelt chocola een belangrijke rol. De vader van Stasia had een chocolaterie die geweldig liep door een geheim recept. Dat recept is het erfstuk van de familie.

"Chocola was alleen nog een herinnering aan een ander tijdperk en zonder chocola vergaten de mensen de zoetheid en zonder iets zoets vergaten ze hun kindertijd en zonder kindertijd vergaten ze het begin en zonder begin zagen ze het einde niet naderen."


In het begin hadden verschillende feuilletonlezers, inclusief ikzelf, het idee dat het nodig was om een stamboom te gaan maken, omdat de familie Jasji best ingewikkeld leek. Maar na een tijdje kende ik de familie Jasji als mijn eigen broekzak.
De familie Jasji zal niet snel weer uit mijn hoofd zal verdwijnen.

Ik ben helemaal blij! Zojuist kreeg ik te horen dat ik voor mijn bijdrage aan het leesfeuilleton een compleet papieren exemplaar van Het achtste leven gewonnen heb. 
Zodra ik hem heb, zal ik een foto op Facebook en Intstagram plaatsen én krijgt het boek een ereplaats in mijn boekenkast!

Tip: Als je het hele boek gelezen hebt, lees dan de proloog nog eens. Die is dan nog mooier en heeft meer betekenis dan de eerste keer.




Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Het achtste leven (voor Brilka)
auteur: Nino Haratischwili
uitgeverij: Atlas Contact
ISBN: 978 90 254 4841 7
aantal pagina's: 1248
verschijningsdatum: januari 2017


Reserveer bij bol.com

vrijdag 6 januari 2017

Dans met mij - Jojo Moyes


Omschrijving (omslag):


In een vergeten hoekje van Londen leert de 14-jarige Sarah op haar geliefde paard Boo te rijden alsof zij samen dansen. Hun leermeester is Sarahs opa Henri, die zelf heeft gestudeerd aan le Cadre Noir, een van de meest prestigieuze rijscholen in Frankrijk. Hij hoopt dat het Sarah een kans in het leven zal geven. Maar als het noodlot toeslaat staat Sarah er weer alleen voor.

Natasha is advocate Jeugdrecht en raakt vaak te nauw betrokken bij haar zaken. Ze leeft gescheiden van haar bijna ex-man Mac, maar nu komt hij tijdelijk weer wonen in het huis dat nog van hen beiden is. Als ze bij toeval Sarah ontmoet en haar een helpende hand biedt, zet dit haar leven pas echt op z'n kop.


Mijn mening:

Na een proloog over Henri, de opa van Sarah, als jongeman bij Le Cadre Noir, beginnen de hoofdstukken die zich in het heden afspelen. In de hoofdstukken wordt afgewisseld tussen de 35-jarige advocate Natasha en de 14-jarige Sarah.

In het begin hebben deze twee nog niets met elkaar te maken, maar langzaamaan raken hun levens tegen wil en dank steeds meer verweven met elkaar.

De stukken over Natasha zijn vaak werkgerelateerd.  Natasha is dan ook een echte workaholic. In de loop van het boek gaat haar liefdesleven een grotere rol spelen. 
Het leven van Sarah staat in het teken van paarden. En dan met name van een paard: Baucher, afgekort Boo. Boo is een echte Selle Français; een Frans ras van sportpaarden
Sarah wordt erg strak gehouden door haar opa. Zijn wens voor haar is om bij Le Cadre Noir, de oudste nog bestaande rijschool voor paardensport in Frankrijk, te komen.

Het kostte mij vrij veel moeite om in het verhaal te komen. Het is een ander verhaal dan ik van de vorige boeken van Jojo Moyes gewend was.

De nadruk lag veel op paarden en alles wat daarbij hoort. Aangezien ik niet zoveel met paarden heb, wekte dat niet gelijk mijn interesse.
Uiteindelijk kwam dat helemaal goed en had zelfs Boo mijn hart gestolen.

In het nawoord vertelt Jojo Moyes dat ze zelf al van kinds af aan dol is op paarden en dat dat en het verhaal van de de veertienjarige Mecca Harris er mede voor gezorgd heeft dat ze Dans met mij heeft geschreven.



Ieder hoofdstuk van het boek begint met een quote van Xenophon uit Over de rijkunst (Peri Hippikes): 

"De grootsheid van een mens blijkt het meest uit het fatsoen waarmee hij de dieren behandelt."


De meeste van die quotes hebben de maken met het gedrag van het paard en wat voor invloed het gedrag van de mens daarop heeft.

Xenophon was een leerling van de Griekse filosoof Socrates en leefde van 430 tot 354 v. Chr. 
Bijzonder dat een oud boek als Over de rijkunst nu nog steeds actueel is.

De cover van Dans met mij is op dezelfde manier vormgegeven als de Voor Jou en Een leven na jou. Als je die boeken hebt gelezen, is dit boek daardoor duidelijk herkenbaar als eentje van Jojo Moyes. 

Qua titel was het wat mij betreft duidelijker geweest als hij letterlijker uit het Engels vertaald was, omdat het dan duidelijker is dat het om een boek gaat waarin paarden een belangrijke rol spelen.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Via de links hieronder kun je ook mijn recensies lezen van andere boeken van Jojo Moyes die ik gelezen heb. 

Een leven na jou

(Het glazen paard op de foto is een glasgeblazen paard uit Murano, Venetië. Daar ben ik afgelopen feestdagen geweest en las ik Dans met mij.)

Titel: Dans met mij
auteur: Jojo Moyes
Originele titel: The Horse Dancer
vertaling: Anna Livestro
uitgeverij: De Fontein
ISBN: 978 90 261 4138 6

aantal pagina's: 496
verschijningsdatum: oktober 2016

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin