Boeken algemeen

donderdag 27 oktober 2016

Il mare nasconde le stelle - Francesca Barra

Een Italiaans boek waarvan ik niet verwacht dat het in Nederland uitgegeven zal worden. Hij is tot nu toe ook nog niet in andere talen vertaald. Toch vind ik het verhaal mooi genoeg om er hier aandacht aan te besteden.

Waar gaat het boek over:

Het gaat in Il mare nasconde le stelle om het waargebeurde verhaal van een bootvluchteling. Een kind nog.
De Egyptische Remon besluit als hij veertien jaar is, om in zijn eentje zijn land en alles wat hij daar heeft te ontvluchten.
In Egypte kan hij niet zichzelf zijn, kan hij niet vrijuit geloven wat hij wil. Verschillende geloven strijden tegen elkaar. Remon is als koptische christen ver in de minderheid en moet in Egypte zijn hoofd boven water zien te houden in een overwegend islamitisch dorp.
Hij weet dat, als hij blijft, het op een gegeven moment mis zal gaan. Voor zijn gevoel zit er dus niets anders op.

Voordat Remon op een boot beland, wordt hij eerst een tijdje vastgehouden, zodat zijn ouders geld voor hem neer kunnen tellen. Eenmaal aan boord krijgt hij nauwelijks te eten. Vanaf de boot moet af en toe overgesprongen worden naar een ander schip. Bij een van die levensgevaarlijke sprongen verliest Remon de weinige bagage die hij heeft.

Onderweg is er niemand die hij kent, niemand die hij kan vertrouwen.
Zo is hij 160 dagen alleen en huilt hij zelf haast een zee bij elkaar. Koud, hongerig en alleen.

De plaats van bestemming die Remon voor ogen heeft, is Milaan. Daar zou namelijk familie van hem wonen. Behalve het woord Milaan, kent hij helemaal niks in Italië. Hij verwacht dan ook niet dat hij op een Italiaans eiland terecht komt.

Ook in de vluchtelingenopvang staat hij er alleen voor. Hij is daar zelfs niks meer dan een nummer.
Maar als hij, omdat hij nog maar een kind is, na een tijd eenmaal opgenomen wordt in een familie, gaat het langzaamaan de goede kant op met hem en krijgt hij de kansen waar hij naar op zoek was.

"Want als de mensen vriendelijk tegen je zijn, 

als ze je niet op laten gaan in de massa, 

je respecteren, 

als ze je een plek geven, 

je vertrouwen, 

je verantwoordelijkheid geven, 

dan wordt alles gemakkelijker."


Mijn mening:

Ik heb dit boek tussen andere boeken door gelezen. Iedere keer een stukje. Wat mij betreft was het niet spannend genoeg om in een ruk uit te willen lezen. Het is natuurlijk ook geen boek om spannend te zijn. Indrukwekkend was het zeker wel.
Mensen die denken dat vluchtelingen zomaar op een boot stappen en een leuk tochtje maken voor ze in Europa aankomen, hebben het mis. (Niet dat ik ooit dacht dat het makkelijk was hoor...) De tocht is niets minder dan een dodenvaart. Mensen zetten niet zomaar hun leven op het spel! Ze hebben hoop op een betere toekomst. En die hoop, daar heeft iedereen toch recht op?

Anders dan de cover van het boek doet denken, gaat Remon niet in zijn eentje de zee op. Figuurlijk is hij wel alleen.

De titel van het boek betekent De zee die de sterren verbergt. De symboliek van de sterren komt regelmatig naar voren. Als Remon het allemaal niet meer ziet zitten, ziet hij ook geen sterren. Zo zag hij aan boord soms tijden geen sterren.
Als hij bij zijn nieuwe 'familie' gaat wonen, kan hij vanuit zijn raam de sterren zien.

Het verhaal van Remon is mooi verwoord door Francesca Barra, die in het nawoord vertelt hoe ze Remon ontmoet heeft.
Voor het schrijven van het boek heeft ze het dagboek van Remon mogen gebruiken.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Il mare nasconde le stelle
auteur: Francesca Barra
taal: Italiaans
uitgeverij: Garzanti
ISBN: 978 88 11 67154 1
aantal pagina's: 151
verschijningsdatum: januari 2016





InstagramFollow on Bloglovin

dinsdag 25 oktober 2016

Did I Mention I Miss You (DIMILY #3) - Estelle Maskame

In precies een week tijd heb ik de hele DIMILY-serie gelezen! Fijn dat ik herfstvakantie had en dat het kon.

Klik hier voor mijn recensie van Did I Mention I Love You.
Klik hier voor mijn recensie van Did I Mention I Need You.

Ik gaf beide delen maar liefst vier sterren en die krijgt Did I Mention I Miss You ook. Mijn conclusie: Goede serie!

Aangezien Did I Mention I Miss You nog niet vertaald is en ik geen zin had om tot maart te wachten, heb ik hem in het Engels op mijn e-reader gelezen.

Waar gaat het boek over:


"'I'm mad at him for being half the reason this family is so messed up, yet I'm the one who's getting all the blame. 

I'm mad at him for being the reason I keep arguing with everyone around me. I'm mad at him for being the reason Dad hates me. 

And I know this sounds awful, but I'm mad at him for existing 

and I'm mad at you and Dad for ever meeting 

and I'm mad at myself for ever agreeing to come and stay with you guys that summer.'"


Eden moet het wederom zonder Tyler doen. Zij er in de eerste instantie voor gekozen dat het beter was als ze elkaar zouden vergeten, maar in New York kwam ze er toch achter dat ze niet zonder hem kon. 
Zowel zij als Tyler hadden hoop op een goede toekomst samen. Alleen bleek lang niet iedereen die belangrijk voor ze was dat te kunnen accepteren. Vooral de vader van Eden had er grote problemen mee. 
Tyler was in New York goed tot rust gekomen, maar het idee dat zíjn vader vrij was en ergens in de buurt was, kon hij niet verkroppen. Dus zei hij tegen Eden dat hij tijd nodig had voor zichzelf en dat hij terug zou komen als hij geleerd had hoe hij overal mee om moest gaan.
Maar tegen de tijd dat Tyler een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft Eden de hoop opgegeven,

Ze voelt geen liefde meer voor Tyler, slechts woede.
Als hij plotseling weer opduikt, wil Eden dan ook niks meer van hem weten.
Tyler heeft haar een jaar lang laten barsten, terwijl zij al het commentaar over zich heen kreeg en door iedereen met de nek werd aangekeken.

Ella, Tylers moeder en Edens stiefmoeder, bedacht dat het gezin weer tot elkaar moet komen. Dat zou moeten lukken door een paar dagen met elkaar op stap te gaan. 

"'Look at us and try to tell me that everything is fine,' Ella says sharply, motioning all around the room with both hands, to all the broken pieces standing in front of her. 'We all need tot spend some time together for once.'"


Eden wordt al misselijk bij het idee. Ze hoopt dat Tyler niet komt opdagen. Maar die geeft niet zomaar op.

Non te rindas


Mijn mening:

Echt een heel mooie serie die ik iedereen die van YA-romans houdt kan aanraden. 
Wel dacht ik tijdens het lezen: Wat is nou eigenlijk het probleem? Waarom zouden een stiefbroer- en zus geen relatie met elkaar mogen hebben? 
Ik kan me niet voorstellen dat ik er moeilijk over zou doen als het in mijn omgeving voor zou komen.
Maar uiteraard was er geen DIMILY-serie geweest als het hier geen probleem was geweest.

Alhoewel ik deel 1 het mooist vond qua spanning tussen de personages, vond ik dit deel het mooist qua emoties.
Er worden veel belangrijke confrontaties aangegaan waarbij de emoties hoog oplopen.

Heerlijk om een serie als dit in een keer uit te kunnen lezen. 
Als je moet wachten tot maart om hem in het Nederlands uit te lezen, is dat natuurlijk een mooi excuus om de hele serie opnieuw te lezen.




Veel leesplezier!


Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Did I Mention I Miss You
auteur: Estelle Maskame
uitgeverij: Black & White Publishing
ISBN: 
9781785300271 (e-book)
aantal pagina's: 352
verschijningsdatum: juli 2016


Koop bij bol.com



InstagramFollow on Bloglovin

maandag 24 oktober 2016

Labyrinten - Théo Guignard

Omschrijving: 

Zoek je weg door de labyrinten in dit boek:
door een heleboel kamers, een woud vol tijgers,
een doolhof met een draak,
een ingewikkelde snelweg met verdiepingen
en nog zoveel meer.

Een bijzonder kijk- en zoekboek voor alle leeftijden.



Labyrinten is een mooi groot prentenboek. De zestien labyrinten staan over de hele lengte/breedte van de pagina's. 
Aan het begin van ieder labyrint staat een figuurtje dat naar de andere kant moet. Aan de lezer de taak om de goede weg te vinden. En dat is echt niet altijd gemakkelijk!

Behalve het zoekelement is er op iedere pagina veel te zien. Aan ieder doolhof kun je flink wat tijd besteden voor je alles gezien hebt. 

Mijn favoriete doolhof is er eentje van een huis met allemaal verschillende kamers. De kamers hebben meerdere deuren om doorheen te gaan op weg naar de tuin, waar een feestje gegeven wordt. In ieder kamer is wel iets bijzonders te doen. Er is een strandkamer, een ballenbak, een bioscoop, een zwembad, een pretpark en nog veel meer.
Als je de goede weg naar de tuin gevonden hebt, zijn er daardoor nog veel meer variaties mogelijk. Welke route moet je nemen als je wilt gaan skieën?

Niet ieder doolhof is even uitdagend qua moeilijkheid, maar die pagina's zijn alsnog leuk door de grappige tekeningen.
En andersom: Voor wie een doolhof te moeilijk vindt, is er ook genoeg te zien.

Dit boek is leuk om samen te bekijken en er gezellig samen over te kletsen, maar ook om alleen te bekijken (voor jong en oud!).


Titel: Labyrinten
auteur: Théo Guinard
Originele titel: Labyrinthes
uitgeverij: Clavis
ISBN: 978 90 448 2850 4
aantal pagina's: 36
verschijningsdatum: september 2016


Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

zondag 23 oktober 2016

Did I Mention I Need You (DIMILY #2) - Estelle Maskame

"Volgens mij is het nu komende zomer. Kom eraan."


Deze serie heeft er intussen voor gezorgd dat ik al twee nachten heb doorgehaald. Met deel drie zit het erin dat ik het nóg een nacht laat ga maken. Ik ben inmiddels namelijk ook al begonnen in deel drie, Did I Mention I Miss You. Alleen is die in het Engels. Daarover in een latere recensie meer.

Heb je overigens het eerste deel van deze serie nog niet gelezen en wil je dat misschien wel gaan doen, dan raad ik je aan om naar mijn recensie van Did I Mention I Love You te gaan.

Waar gaat het boek over:

In de epiloog van Did I Mention I Love You was te lezen dat Eden met haar moeder verhuisd was naar Californië en ze een relatie had met Dean. Tussen Tyler en haar zou het niets kunnen worden.

Alle vrienden die ze in DIMILY gemaakt had, hebben hun school een jaar eerder afgemaakt dan Eden, die daardoor 'in haar eentje' het laatste jaar doet. 
Haar vrienden zijn uitgevlogen naar verschillende universiteiten, verschillende staten. Alleen Dean heeft zijn studie een jaar uitgesteld en woont nog in Santa Monica.

Haar stiefbroer Tyler zit voor een jaar in New York en na driehonderdnegenenvijftig dagen is het eindelijk zo ver: Eden gaat hem daar opzoeken en samen met hem de zomer doorbrengen. 

"In driehonderdnegenenvijftig dagen kan veel veranderen. Alles kan anders zijn. Dus ben ik ook bang. Bang dat alles hetzelfde is gebleven. Ik ben bang dat zodra ik hem zie, alles weer terugkomt. Dat heb je met afstand: het geeft je de gelegenheid om verder te gaan zonder iemand, of om je juist te realiseren dat je niet zonder hem kunt."


Al snel blijkt dat haar gevoelens voor Tyler niet verdwenen zijn. Integendeel. Maar Eden heeft Dean en Tyler heeft een nieuw leven opgebouwd zonder haar.

Mijn mening:

Het is Maskame weer gelukt om me een groot van het boek in spanning te laten zitten. Soms zelfs met een knoop in mijn maag.

Net als in deel 1, is Eden ook in dit deel de ik-figuur. Het is doordat zij zo goed omschreven is en haar gevoelens zo goed naar voren komen, dat ik helemaal met haar meeleefde.

Eden hangt een groot deel van het verhaal de toerist uit in New York, dat betekent dat er veel beschrijvingen in het verhaal staan van toeristische trekpleisters daar. Ik ben zelf nog nooit in New York geweest, maar kan me door alle boeken en films inmiddels wel een beetje voorstellen hoe het eruit ziet en hoe het voelt om er te zijn. Overweldigend.
Toch hoeven er wat mij betreft niet zó veel beschrijvingen van gebouwen, straten e.d. in een boek te staan.
Het maakt mij niet zoveel uit door welke straten er allemaal gereden wordt om bij een bepaald punt uit te komen. Die genummerde straten zeggen me toch niet zoveel.

Naast de personages uit het vorige deel, komen er ook een aantal nieuwe naar voren, zoals bijvoorbeeld Tylers huisgenoot Snake en collega Emily. 
Sommige van de oude personages kon ik, net als Eden, missen als kiespijn.

Het einde van Did I Mention I Need You stuurt er wederom goed op aan om verder te lezen in het derde deel, maar dat komt in maart pas in het Nederlands uit. 

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Did I Mention I Need You
auteur: Estelle Maskame
Originele titel: Did I Mention I Need You
vertaling: Jasper Mutsaers
uitgeverij: Moon
ISBN: 978 90 488 3477 8
aantal pagina's: 382
verschijningsdatum: oktober 2016

Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

donderdag 20 oktober 2016

Did I Mention I Love You (DIMILY #1) - Estelle Maskame

Een boek waar ik al heel veel over gehoord heb en veel recensies van voorbij heb zien komen: DIMILY. Nu ik hem zelf mocht recenseren kon ik zelf beoordelen of hij echt zo goed is, of dat het een beetje een young-adult-hype is.

Al bij het eerste hoofdstuk, waarin Eden Munro bij haar vader en nieuwe stieffamilie in Californië terecht komt, om aldaar de zomer door te brengen, had het mijn interesse gewekt.

Waar gaat het boek over:

Sinds de ouders van Eden drie jaar ervoor van elkaar waren gescheiden, had Eden haar vader niet meer gezien, zelf niet meer van hem gehoord. Zijn uitnodiging om de hele zomer bij hem en zijn nieuwe gezin door te brengen, kwam dus vrij onverwacht.
Maar aangezien Eden het op het moment van de uitnodiging ook niet zo naar haar zin heeft in Portland, besluit ze toch te gaan.

Een besluit dat haar hele leven op z'n kop zet.
Als ze denkt voorgesteld te zijn aan het hele gezin, komt op de eerste avond een enorm onbeschoft type de tuin binnen denderen: haar stiefbroer Tyler.
Om Tyler kan ze niet heen. De nieuwe vriendengroep waarin ze geïntroduceerd wordt, is ook de vriendengroep van Tyler. Daardoor komt ze hem overal tegen en krijgt ze meer van hem, zijn roekeloze gedrag en zijn geheimen mee dan ze zou willen.
Tot ze ten slotte zelf een van zijn geheimen wordt.

Mijn mening:

Ik ben om. Ik heb dit boek echt met heel veel plezier gelezen. Na de laatste bladzijde kon ik dan ook niet wachten om in het tweede deel, Did I Mention I Need You te beginnen. Geen tijd om een recensie-exemplaar aan te vragen, of naar de winkel te gaan. Binnen een minuut stond het op mijn e-reader.

Wat maakte dit verhaal nou zo goed? Voor een groot deel de spanning die door het hele boek door voelbaar is en die maakte dat ik steeds door wilde lezen.

De personages zijn leuk om over te lezen. Hoe brengt een groep tieners in Californië de zomer door?
Wat dat betreft is het een echt young-adult boek. Maar wie heeft er last van dat ik (morgen 35) geniet van boeken als dit? 

Bijzonder trouwens dat de schrijfster op haar dertiende aan dit boek begonnen is en nu, op haar negentiende een bestsellerschrijfster is.

Ik ga gauw weer verder lezen!

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Did I Mention I Love You
auteur: Estelle Maskame
Originele titel: Did I Mention I Love You
vertaling: Sabine Mutsaers
uitgeverij: Moon
ISBN: 978 90 488 3475 4
aantal pagina's: 398
verschijningsdatum: juni 2016


Koop bij bol.com


InstagramFollow on Bloglovin

dinsdag 18 oktober 2016

Hemelvuur (Fire Sermon #2) - Francesca Haig

Ik kan me herinneren dat ik het vorig jaar best lastig vond om een duidelijke recensie van Vuurpreek, het eerste deel van de Fire Sermon-serie, te schrijven. Nu heb ik dat met Hemelvuur.
Het boek nam me helemaal mee in haar verhaal, maar om dat in de goede woorden uit te leggen... lastig.

Uiteraard kan ik er eerst mee beginnen om te vertellen waar het Hemelvuur over gaat.

Waar gaat het boek over:

Cass is met Piper en Zoe op zoek naar steun in hun oorlog tegen de Raad en met name de Generaal en de Hervormer (Zach).
Maar aangezien Cass als ziener en Zoe als Alfa niet erg hartelijk worden ontvangen is het geen gemakkelijke taak.
Het is al een taak op zich om de mensen te laten geloven wat er allemaal gaande is in de steden.

Ze roepen de hulp in van een oude verzetstrijdster, Sally.
Door haar krijgen ze een betere kijk op wat er in het Ervoor is gebeurd én ontdekken ze dat er misschien meer van over is gebleven dan ze dachten. 
De Ark zou wel eens het antwoord op hun vragen kunnen zijn. Hun verlossing. Maar dan moet die Ark wel gevonden worden. 
Lukt het Cass om ze erheen te leiden?

De situatie lijkt hopeloos. Troosteloos.

"Dit was niet het geluid van kinderen die huilden omdat ze gehoord, laat staan geholpen wilden worden; dit huilen in het donker kwam van kinderen die wisten dat niemand zou komen toesnellen. En dat was ook zo."


Mijn mening:

Doordat ik weinig leestijd had, duurde het even voor ik echt goed in het verhaal zat. Maar toen dat eenmaal het geval was, was het ook goed.
Druppelsgewijs kwamen alle gebeurtenissen van het eerste deel ook weer bij me naar boven. Een uitgebreide terugblik zit er niet in Hemelvuur.

De personages worden verder uitgediept, waardoor ik me goed in ze kon inleven. Behalve dat ze verder worden uitgediept, groeien de karakters ook.
Wat ik miste, was een bepaalde spanning tussen de personages.

Situaties worden duidelijk omschreven, regelmatig tot in de gruwelijkste details. Hoe onbekend de wereld van de Alfa's en de Omega's ook is, ik kon me er wel goed een beeld van vormen.

Toch vond ik het wel fijn dat er meer duidelijkheid kwam over het Ervoor en de oorzaak van de vernietiging van de aarde zoals wij die nu kennen.

De originele titel van het boek, The Map of Bones, kan ik beter plaatsen dan Hemelvuur.

"Ik was vergif. (...) 

Mijn reizen in de afgelopen maanden hadden een kaart van beenderen achtergelaten, uitgespreid over het land. Als ik een profeet was, voorspelde ik enkel de dood, en vervulde ik mijn eigen voorspellingen."


Qua taal ben ik veel mooie uitspraken tegengekomen. Een boek vol sticky notes is het gevolg.

Tot slot heeft het boek een erg mooie cover. Het is een paperback, maar dan wel eentje met mooie, glanzende omslag met een intrigerende afbeelding.

De titel van het derde deel van de Fire Sermon zou The Forever Ship moeten worden. Wanneer het zal verschijnen, is mij nog niet helemaal duidelijk. Ik zie op Goodreads verschillende data, waarvan februari 2017 de dichtstbijzijnde is. Over een Nederlandse vertaling zie ik nog niks.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

Titel: Hemelvuur
auteur: Francesca Haig
Originele titel: The Map of Bones
vertaling: Joost van der Meer & William Oostendorp
uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
ISBN: 978 94 005 0478 3
aantal pagina's: 352
verschijningsdatum: september 2016



Koop bij bol.com



InstagramFollow on Bloglovin

zondag 9 oktober 2016

54 minuten - Marieke Nijkamp

Alhoewel Marieke Nijkamp Nederlands is, schreef ze haar debuutroman This Is Where It Ends in het Engels, en kwam het in januari van dit jaar eerst in Amerika uit. Daar kwam ze in de bestsellerlijst voor jeugdboeken. In september kwam het boek onder de titel 54 minuten uit in Nederland.

Van HarperCollins kreeg ik vorige maand een recensie-exemplaar van 54 minuten. Afgelopen maand zag ik er al een aantal recensies van voorbij komen, waaruit ik op kon maken dat het een erg heftig verhaal zou zijn. Dat maakte dat ik ervoor gekozen heb om het boek in het weekend overdag te lezen en niet 's avonds voor het slapen gaan.


Waar gaat het boek over:

54 minuten speelt zich af op Opportunity High, Alabama, waar de rector, mevrouw Trenton, zojuist haar eeuwig hetzelfde openingspraatje van het trimester houdt. 
De laatstejaars leerlingen zijn allemaal druk bezig met hun plannen voor de toekomst. Dat die toekomst de komende minuten drastisch zal veranderen, daar hebben ze nog geen weet van.

Na Trentons toespraak willen de leerlingen de aula verlaten om naar hun les te gaan, maar de deuren zitten op slot. Vreemd. Haalt iemand een grap met ze uit?

"Iedereen in de aula blijft staan, en alle ogen worden op de schaduw in de deuropening gericht. Om me heen klinkt het woord 'wapen', en dan wordt het stil."


Geen grap dus.

Vanaf dat moment lijkt de tijd te vertragen. Minuten lijken uren. Toekomstdromen worden omgezet in nachtmerries. Zullen ze er nog uit ontwaken?

Mijn mening:


Doordat het boek vier ik-figuren heeft met alle vier hun eigen verhaal, kun je je al snel inleven in meerdere kanten van het verhaal. Zowel letterlijk als figuurlijk.

Autumn en Sylvia bevinden zich in de aula en weten wie de schutter is en wat ze van hem kunnen verwachten.
Tomás is juist met een vriend op een andere plek in de school als hij merkt dat er iets mis is.
Claire is op de atletiekbaan naast de school aan het trainen als ze iets hoort wat verdacht veel op schoten lijkt.

In principe speelt het boek zich af in 54 minuten, maar door alle herinneringen die besproken worden, worden die 54 minuten flink uitgebreid.
Die herinneringen, gedachten en gevoelens zorgen ervoor dat je de personages goed leert kennen, dat het erg duidelijk is hoe ze met elkaar in verband staan, maar ook dat er toch een soort van begrip ontstaat voor de dader.
De herinneringen zijn ook de momenten waar je als lezer af en toe rust vindt tussen alle verschrikkingen.

Van veel lezers hoor ik dat ze moesten huilen om het boek. Dat was bij mij niet het geval, daarvoor werd er voor mij soms toch net iets te snel over bepaalde situaties heengestapt. 
Marieke Nijkamp heeft flink wat gruwelijkheden geschetst. Die vond ik af en toe net niet gedetailleerd genoeg om echt tot me door te dringen.

Dat neemt niet weg dat het al met al een erg goed verhaal was en ik niet kon stoppen met lezen.
's Middags begon ik in het boek en 's avonds was het uit.

Mijn honderdste boek van 2016: Zeker de moeite van het lezen waard.

Sterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjesSterren plaatjes

titel: 54 minuten
auteur: Marieke Nijkamp
originele titel: This Is Where It Ends
vertaling: Ineke van Bronswijk
uitgeverij: HarperCollins Young Adult

ISBN: 978 94 027 1540 8
aantal pagina's: 318
verschijningsdatum: september 2016

Bekijk op bol.com


InstagramFollow on Bloglovin