54 minuten - Marieke Nijkamp

Alhoewel Marieke Nijkamp Nederlands is, schreef ze haar debuutroman This Is Where It Ends in het Engels, en kwam het in januari van dit jaar eerst in Amerika uit. Daar kwam ze in de bestsellerlijst voor jeugdboeken. In september kwam het boek onder de titel 54 minuten uit in Nederland.

Van HarperCollins kreeg ik vorige maand een recensie-exemplaar van 54 minuten. Afgelopen maand zag ik er al een aantal recensies van voorbij komen, waaruit ik op kon maken dat het een erg heftig verhaal zou zijn. Dat maakte dat ik ervoor gekozen heb om het boek in het weekend overdag te lezen en niet 's avonds voor het slapen gaan.

Waar gaat het boek over:

54 minuten speelt zich af op Opportunity High, Alabama, waar de rector, mevrouw Trenton, zojuist haar eeuwig hetzelfde openingspraatje van het trimester houdt. 

De laatstejaars leerlingen zijn allemaal druk bezig met hun plannen voor de toekomst. Dat die toekomst de komende minuten drastisch zal veranderen, daar hebben ze nog geen weet van.

Na Trentons toespraak willen de leerlingen de aula verlaten om naar hun les te gaan, maar de deuren zitten op slot. Vreemd. Haalt iemand een grap met ze uit?

"Iedereen in de aula blijft staan, en alle ogen worden op de schaduw in de deuropening gericht. Om me heen klinkt het woord 'wapen', en dan wordt het stil."

Geen grap dus.

Vanaf dat moment lijkt de tijd te vertragen. Minuten lijken uren. Toekomstdromen worden omgezet in nachtmerries. Zullen ze er nog uit ontwaken?

Mijn mening:

Doordat het boek vier ik-figuren heeft met alle vier hun eigen verhaal, kun je je al snel inleven in meerdere kanten van het verhaal. Zowel letterlijk als figuurlijk.

Autumn en Sylvia bevinden zich in de aula en weten wie de schutter is en wat ze van hem kunnen verwachten.
Tomás is juist met een vriend op een andere plek in de school als hij merkt dat er iets mis is.
Claire is op de atletiekbaan naast de school aan het trainen als ze iets hoort wat verdacht veel op schoten lijkt.

In principe speelt het boek zich af in 54 minuten, maar door alle herinneringen die besproken worden, worden die 54 minuten flink uitgebreid.

Die herinneringen, gedachten en gevoelens zorgen ervoor dat je de personages goed leert kennen, dat het erg duidelijk is hoe ze met elkaar in verband staan, maar ook dat er toch een soort van begrip ontstaat voor de dader.
De herinneringen zijn ook de momenten waar je als lezer af en toe rust vindt tussen alle verschrikkingen.

Van veel lezers hoor ik dat ze moesten huilen om het boek. Dat was bij mij niet het geval, daarvoor werd er voor mij soms toch net iets te snel over bepaalde situaties heengestapt. 

Marieke Nijkamp heeft flink wat gruwelijkheden geschetst. Die vond ik af en toe net niet gedetailleerd genoeg om echt tot me door te dringen.

Dat neemt niet weg dat het al met al een erg goed verhaal was en ik niet kon stoppen met lezen.
's Middags begon ik in het boek en 's avonds was het uit.

Mijn honderdste boek van 2016: Zeker de moeite van het lezen waard.

titel: 54 minuten
auteur: Marieke Nijkamp
originele titel: This Is Where It Ends
vertaling: Ineke van Bronswijk
uitgeverij: HarperCollins Young Adult
ISBN: 978 94 027 1540 8
aantal pagina's: 318
verschijningsdatum: september 2016