Waar gaat het boek over:
Het gaat in Il mare nasconde le stelle om het waargebeurde verhaal van een bootvluchteling. Een kind nog.De Egyptische Remon besluit als hij veertien jaar is, om in zijn eentje zijn land en alles wat hij daar heeft te ontvluchten.
In Egypte kan hij niet zichzelf zijn, kan hij niet vrijuit geloven wat hij wil. Verschillende geloven strijden tegen elkaar. Remon is als koptische christen ver in de minderheid en moet in Egypte zijn hoofd boven water zien te houden in een overwegend islamitisch dorp.
Hij weet dat, als hij blijft, het op een gegeven moment mis zal gaan. Voor zijn gevoel zit er dus niets anders op.
Voordat Remon op een boot beland, wordt hij eerst een tijdje vastgehouden, zodat zijn ouders geld voor hem neer kunnen tellen. Eenmaal aan boord krijgt hij nauwelijks te eten. Vanaf de boot moet af en toe overgesprongen worden naar een ander schip. Bij een van die levensgevaarlijke sprongen verliest Remon de weinige bagage die hij heeft.
Onderweg is er niemand die hij kent, niemand die hij kan vertrouwen.
Zo is hij 160 dagen alleen en huilt hij zelf haast een zee bij elkaar. Koud, hongerig en alleen.
De plaats van bestemming die Remon voor ogen heeft, is Milaan. Daar zou namelijk familie van hem wonen. Behalve het woord Milaan, kent hij helemaal niks in Italië. Hij verwacht dan ook niet dat hij op een Italiaans eiland terecht komt.
Ook in de vluchtelingenopvang staat hij er alleen voor. Hij is daar zelfs niks meer dan een nummer.
Maar als hij, omdat hij nog maar een kind is, na een tijd eenmaal opgenomen wordt in een familie, gaat het langzaamaan de goede kant op met hem en krijgt hij de kansen waar hij naar op zoek was.
"Want als de mensen vriendelijk tegen je zijn,
als ze je niet op laten gaan in de massa,
je respecteren,
als ze je een plek geven,
je vertrouwen,
je verantwoordelijkheid geven,
dan wordt alles gemakkelijker."
Mijn mening:
Ik heb dit boek tussen andere boeken door gelezen. Iedere keer een stukje. Wat mij betreft was het niet spannend genoeg om in een ruk uit te willen lezen. Het is natuurlijk ook geen boek om spannend te zijn. Indrukwekkend was het zeker wel.
Mensen die denken dat vluchtelingen zomaar op een boot stappen en een leuk tochtje maken voor ze in Europa aankomen, hebben het mis. (Niet dat ik ooit dacht dat het makkelijk was hoor...) De tocht is niets minder dan een dodenvaart. Mensen zetten niet zomaar hun leven op het spel! Ze hebben hoop op een betere toekomst. En die hoop, daar heeft iedereen toch recht op?
Anders dan de cover van het boek doet denken, gaat Remon niet in zijn eentje de zee op. Figuurlijk is hij wel alleen.
De titel van het boek betekent De zee die de sterren verbergt. De symboliek van de sterren komt regelmatig naar voren. Als Remon het allemaal niet meer ziet zitten, ziet hij ook geen sterren. Zo zag hij aan boord soms tijden geen sterren.
Als hij bij zijn nieuwe 'familie' gaat wonen, kan hij vanuit zijn raam de sterren zien.
Het verhaal van Remon is mooi verwoord door Francesca Barra, die in het nawoord vertelt hoe ze Remon ontmoet heeft.
Voor het schrijven van het boek heeft ze het dagboek van Remon mogen gebruiken.
auteur: Francesca Barra
taal: Italiaans
uitgeverij: Garzanti
ISBN: 978 88 11 67154 1
aantal pagina's: 151
verschijningsdatum: januari 2016
ISBN: 978 88 11 67154 1
aantal pagina's: 151
verschijningsdatum: januari 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten