Weerwolfhooikoorts (Dolfje Weerwolfje #13) - Paul van Loon

Voorlezen

Aangezien ik moeder van 3 jonge kinderen ben en leerkracht op een basisschool ontkom ik er niet aan: voorlezen. En dat vind ik leuk!

Aan mijn jongste zoontje lees ik prentenboeken voor, aan de oudste twee jeugdboeken. 

De middelste heeft geluk. Hij vindt prentenboeken ook nog leuk, dus komt hij er ook gezellig bijzitten als ik zijn kleine broertje voorlees.

Toen hij zijn zwemdiploma haalde kreeg hij van oma een boek. Weerwolfhooikoorts. Die moest natuurlijk ook voorgelezen worden.

Iedere avond een hoofdstuk. Tenminste, dat was de bedoeling. Maar de hoofdstukken eindigen vaak zo spannend dat ik soms wel even een hoofdstukje door moest lezen om het voor het slapen gaan niet al te spannend te laten eindigen. En dan nog hoorde ik iedere keer als boek dichtging: 'Ah, nog één hoofdstuk?'. Geweldig als ze een boek zo leuk vinden. 

Sinds Weerwolfhooikoorts uit is word ik regelmatig meegesleept naar de bibliotheek om een nieuwe lading Dolfje boeken te gaan halen.

Zo ziet de boekenkast er uit na een bezoekje aan de bibliotheek. En voor het geval je denkt: Hé, er staan dubbele titels tussen. Uiteraard, de oudste twee willen wel alletwee een eigen boek om te kunnen lezen. 

Mijn oudste zoon van 9 leest nu voor het slapengaan en heeft bijna alle Dolfje boeken gelezen! 

Dus bij deze wil ik gelijk Paul van Loon bedanken voor Dolfje. Misschien worden mijn kinderen dankzij hem ook aangestoken door het leesvirus.

Het boek Weerwolfhooikoorts

Sinds Dolfje 7 jaar is verandert hij bij volle maan in een weerwolf. Een weerwolf met een brilletje. Bijna niemand mag hiervan weten. Alleen zijn adtoptieouders, 'gewone mensen', zijn opa, neef Leo en vriendinnetje Nora, weerwolven, weten ervan.

Al een serie lang maken zij samen allerlei spannende avonturen mee.

In dit deel krijgt Dolfje last van een vreemde nies. Een nies waarbij hij iedere keer wat haren verliest. Opa weerwolf weet wat er aan de hand is. Dolfje is allergisch voor weerwolfhaar, dus voor weerwolven. Het is weerwolfhooikoorts. Dolfje is allergisch voor zichzelf!

Hij moet zien te voorkomen dat hij bij volle maan in een wolf verandert, dus moet hij zich verstoppen voor de maan. Dit is moeilijker dan het lijkt en Dolfje verandert toch. 

Ook Noura en Leo krijgen last van de weerwolfhooikoorts. Het is besmettelijk.

Ze worden helemaal kaal. Niet om aan te zien. 

Lang geleden heeft opa ook eens te maken gehad met de weerwolfhooikoorts. Hij is toen weer genezen, maar omdat het zo lang geleden is weet hij niet meer wat het medicijn is.

Misschien dat Moema, Dolfjes oma in de Ardennen, het nog weet. Dolfje moet er gelijk naartoe, voor het te laat is.

Samen met Leo gaat hij vliegensvlug naar de Ardennen.

Ook Moema weet niet meer wat het medicijn is. Maar haar man, een vampier genaamd Armando weet er nog wel vaag iets van. Het had iets met een beestje te maken... een beestje met een pluimstaart. 

Maar of dat een medicijn is wat ze willen hebben?

Een geweldig boek met mooie, gekleurde tekeningen. 

Iedere keer als Dolfje of één van de andere wolven niest, staat dat er met gekleurde letters. Ik ben tijdens het voorlezen maar mee gaan wijzen met waar ik aan het lezen was. Zo wist mijn zoontje precies wanneer er geniest moest worden en kon hij lekker meeniezen ;-).