Lees dan!: Spel van Angst (Messenger of Fear #2)

Spel van Angst is het tweede deel in het Messenger of Fear-tweeluik. In september vorig jaar verscheen De Angstaanjager. Persoonlijk was ik niet zo te spreken over dat boek, maar mijn verwachtingen waren ook erg hoog, omdat ik Gone-achtige taferelen verwachtte en die niet kreeg.
Ik gaf het eerste deel van de Messenger of Fear dus maar twee sterren.

Onverwacht kreeg ik een recensie-exemplaar van Spel van Angst, en aangezien ik wel erg nieuwsgierig was naar het vervolg op De Angstaanjager ben ik hem al snel gaan lezen.
Dit keer verwachtte ik er niet al te veel van, teleurgesteld worden kon ik dus niet.

Waar gaat het boek over:

Net als in De Angstaanjager is Mara de hoofdpersoon en ik-figuur in het boek. Als straf voor een vreselijke daad die zij begaan heeft, is ze bij Boodschapper in de leer als leerling-boodschapper. Hun werk: Angst aanjagen en zij die dat verdienen.

Daaraan vooraf gaat het zoeken naar degene die de schuld heeft aan geleden leed.

Om uit te vinden wie verantwoordelijk is voor een gebeurtenis kunnen Boodschapper en Mara terug springen in de tijd, de tijd stilzetten en naar andere plaatsen 'springen'.

Daarbij komen ze de meest afgrijselijke dingen tegen.

Wat Mara onder andere uit moet zoeken is wie er verantwoordelijk is voor de dood van Aimal en voor de ondergang van Graciella.

De oorzaak is vaak een anders dan je op het eerste gezicht zou denken. De straffen zijn nog erger dan je ergste nachtmerrie.

"'De slechtheid waar wij jacht op maken is niet moord, maar datgene waar moord uit voortkomt,' zei Boodschapper. 'We maken jacht op haat. Haat.'"

(blz. 19)

In de wereld waar Mara nu haar tijd moet doorbrengen is ze vrijwel alleen met Boodschapper, van wie ze niets weet, en tot wie ze niet weet door te dringen. En toch raakt hij haar meer dan ze wil toegeven. Alleen, Boodschapper is op zoek naar Ariadne, zijn grote liefde.

Mijn mening:

Ik heb me best vermaakt met dit boek, al haalt hij het bij lange na niet bij Gone.

Mara maakt een flinke groei door in Spel van Angst. Ze doorziet haar fouten en leert ervan. En niet alleen van haar eigen fouten leert ze. Ook van de fouten van anderen, ookal is dat voor haar en die anderen wel vaak the hard way.

Van een meisje dat vooral oog had voor zichzelf, groeit ze uit in een meisje met ook voor haar omgeving.

De omgeving en de mensen zijn erg gedetailleerd omschreven. Dit zou het extra eng kunnen maken, want, eerlijk is eerlijk, Grant weet het allemaal horrific neer te zetten.

Zelf kreeg ik er niet echt de bibbers van, vond het soms een beetje té, waardoor ik het juist niet eng vond.
Ik vond de verhaallijn tussen Boodschapper en Mara interessanter. Daarin werd ik niet teleurgesteld.