Via de link kun je de discussie zelf ook volgen, als je wilt.
De vragen die bij de leesclub gesteld werden, deden mij op een andere manier nadenken over een boek dan ik normaal doe en hoe ik normaal gesproken op mijn blog een boek bespreek.
Bron: The House of Books |
Zelf ben ik eigenlijk altijd vooral met boeken bezig. Tijdschriften lees ik niet vaak, het nieuws volg ik op mijn telefoon, daardoor had ik zelf nog nooit van Iris Houx gehoord.
Waar gaat het boek over:
Het verhaal gaat over Esmée Evers. Ze is redactieassistente bij een glamourgossipglossy (leuk woord voor galgje...), maar heeft aan haar vriendinnen verteld dat ze redactiechef is. (De bedoeling is ook dat ze dat zal worden.)
Esmée geloofde blijkbaar niet in 'Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.', maar dat had ze beter wel kunnen doen. Een goede vriendin van haar, Jasmijn, komt namelijk als redactiechef bij hetzelfde tijdschrift werken. Het leugentje van Esmée zal daardoor zeker uitkomen.
Esmée heeft een relatie met Hugo. Ze staan op het punt om samen te gaan wonen, maar het wil nog niet echt vlotten. Hugo werkt als makelaar en vindt alleen het beste goed genoeg voor zijn Esmée, het beste is hij echter nog niet tegengekomen. Of zijn het smoesjes?
Gelukkig heeft Esmée Andrea, haar beste vriendin, om haar hart bij te luchten. Andrea voorziet haar graag van allerlei goede adviezen en neemt haar mee op sleeptouw als het allemaal even teveel wordt en Esmée even op andere gedachten moet komen.
Zo neemt Andrea haar bijvoorbeeld mee naar een vrijwilligersclubje om haar te laten helpen bij de organisatie van een dorpsfeest.
Waar Esmée vooral geitenwollensokkentypes verwachtte, duikt ineens iemand op waar ze geen leuke herinneringen aan heeft. Net alsof het allemaal nog niet gecompliceerd genoeg was...
Mijn mening:
Het verhaal leest lekker weg. Niet al te veel moeilijke woorden/zinnen. Geen literaire roman, maar een lekkere chicklit, waarin de hoofdpersoon een flinke groei doormaakt.
In de proloog is een spannend stukje te lezen, dat pas veel verder in het boek terugkomt. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar wat daaraan vooraf ging, maar ook wat er daarna zou gaan gebeuren.
Als ik niet aan het lezen was, was ik in mijn hoofd toch met Esmée bezig.
Ik leefde erg met haar mee, ookal ergerde ik me af en toe ook wel aan haar naïviteit.
Esmée is de ik-figuur in het verhaal. Van haar weet je als lezer eigenlijk alles. Van de rest van de personages had ik geen idee wat ik kon verwachten, het enige wat je als lezer kunt doen is de karakterbeschrijvingen van Esmée over hen volgen en je eigen mening daarover vormen. Het is al vrij vlot duidelijk dat Esmée wel vaak het beste in iedereen probeert te zien, terwijl ze lang niet altijd het beste met haar voorhebben.
Gedurende het verhaal groeit ze hier we in en wordt ze iets minder naïef.
De grappige gedachten van Esmée leukten het geheel goed op.
En uiteraard ontbreekt de romantiek ook niet. De vlinders van Esmée werkten aanstekelijk.
Ik heb zelf geen kantoor-ervaring, maar als ik Scoop! lees, begrijp ik waar de discussies over pesten op de werkvloer om gaan. Ik kan me tenminste best voorstellen dat het er in de realiteit net zo aan toe gaat, want realistisch geschreven is het boek zeker.
Het tijdschrift waar Esmée voor werkt, moet het hebben van scoops (primeurs) in de artiestenwereld.
In het boek gaan sommige mensen erg ver voor een goede scoop, vandaar de titel.
In de proloog is een spannend stukje te lezen, dat pas veel verder in het boek terugkomt. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar wat daaraan vooraf ging, maar ook wat er daarna zou gaan gebeuren.
Als ik niet aan het lezen was, was ik in mijn hoofd toch met Esmée bezig.
Ik leefde erg met haar mee, ookal ergerde ik me af en toe ook wel aan haar naïviteit.
Esmée is de ik-figuur in het verhaal. Van haar weet je als lezer eigenlijk alles. Van de rest van de personages had ik geen idee wat ik kon verwachten, het enige wat je als lezer kunt doen is de karakterbeschrijvingen van Esmée over hen volgen en je eigen mening daarover vormen. Het is al vrij vlot duidelijk dat Esmée wel vaak het beste in iedereen probeert te zien, terwijl ze lang niet altijd het beste met haar voorhebben.
Gedurende het verhaal groeit ze hier we in en wordt ze iets minder naïef.
De grappige gedachten van Esmée leukten het geheel goed op.
En uiteraard ontbreekt de romantiek ook niet. De vlinders van Esmée werkten aanstekelijk.
Ik heb zelf geen kantoor-ervaring, maar als ik Scoop! lees, begrijp ik waar de discussies over pesten op de werkvloer om gaan. Ik kan me tenminste best voorstellen dat het er in de realiteit net zo aan toe gaat, want realistisch geschreven is het boek zeker.
Het tijdschrift waar Esmée voor werkt, moet het hebben van scoops (primeurs) in de artiestenwereld.
In het boek gaan sommige mensen erg ver voor een goede scoop, vandaar de titel.
auteur: Iris Houx
uitgeverij: The House of Books
ISBN: 978 90 4434 968 9
aantal pagina's: 447
verschijningsjaar:
ISBN: 978 90 4434 968 9
aantal pagina's: 447
verschijningsjaar:
Ik doe daar ook aan mee. Het is inderdaad een heel erg mooi boek.
BeantwoordenVerwijderen