Lees dan!: Een dame in Parijs

"'Perspectief is een hulpmiddel dat veel te weinig wordt gebruikt. Als mensen de moed hadden af en toe eens van lens te wisselen, zou de wereld een stuk mooier zijn."

(Giovanni Boldini, blz. 135)

Schrijfster Alyson Richman raakte geïntrigeerd door een Parijs' appartement dat zeventig jaar verlaten was geweest, maar waar alles van de bewoonster nog op zijn plek stond.

Ik kan me nog herinneren dat dat appartement een nieuwsitem was en vind het heel begrijpelijk dat iemand wil weten wat het achterliggende verhaal is.
Helaas waren er, ook na veel onderzoek, maar weinig feiten bekend. Al heeft dat wel geresulteerd in een verhaal, waarop Richman haar eigen fantasie heeft mogen loslaten.

Alyson Richman heeft al meerdere historische romans geschreven. Haar boeken zijn in meer dan 15 landen verschenen. In Nederland verschenen eerder Mijn verloren vrouw en De celliste van Portofino.

Waar gaat het boek over:

Solange is al jong haar moeder verloren en groeit op samen met haar vader. Omdat hij het gevoel heeft haar niet te kunnen geven wat ze nodig heeft, stelt hij haar aan iemand voor, van wie ze geen enkel idee had dat diegene bestond: Haar oma, Marthe de Florian.

Solange en Marthe tasten elkaar eerst voorzichtig af, maar bouwen al snel een hechte band op.

Marthe woont in een museum van een appartement, waarin een zeer kunstig portret van haar hangt.

Op de vraag van Solange wie het schilderij gemaakt heeft, blijkt Marthe een schat aan onvertelde verhalen te bezitten. Verhalen die Solange inspireren bij het schrijven van haar roman.

Het bijzondere levensverhaal van Marthe wordt afgewisseld met het verhaal van Solange. Dat deel speelt zich af aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, waarin er voor Solange veel op het spel staat.

De Tweede Wereldoorlog is een belangrijk aspect in het boek. Toch is het geen oorlogsverhaal. Zeker binnen de beschermde muren van het appartement van Marthe, waar de buitenwereld amper weet door te dringen, lijkt de tijd stil te staan.

Mijn mening:

In de eerste plaats een heel ander boek dan ik verwachtte, omdat ik rekende op een oorlogsroman. Maar het is meer een roman die zich afspeelt in oorlogstijd. Alhoewel de oorlog meer ter sprake komt, naarmate het verhaal zich meer op Solange richt.

Toch boeide het verhaal me gelijk en wilde ik net als Solange heel graag weten hoe Marthe haar leven geleefd had tot op dat moment.

"'Laten we iets afspreken,' zei ze. 'Dat doen de keurigste mensen altijd. Je komt één keer per week bij me langs en dan zal ik je vertellen hoe het komt dat ik, een meisje dat in de donkere stegen van Montmartre is geboren, veilig in dit appartement zit. Dat relaas is niet geschikt voor preutse of teerhartige mensen.'"

(Marthe de Florian, blz. 19)

"Het appartement van mijn grootmoeder bood tijdelijk soelaas van dat alles. Het werd mijn toevluchtsoord, een plek waar ik een paar uur kon opgaan in de cocon van het levensverhaal van een ander, dat stukken interessanter was dan mijn eigen verhaal. Die uren waren als fluweel voor me. Verhalen die schaamteloos gesponnen werden uit een zijden draad, met hun eigen licht en donker."

(Solange Beaugiron, blz. 55)

Solange is de ik-figuur in het verhaal. 'Haar' hoofdstukken spelen zich af tussen 1938 en 1940. Marthe vertelt haar levensverhaal vanaf 1888, maar blikt daarin ook verder terug in de tijd.

Heel bijzonder om in een boek over vroeger nóg verder terug te gaan in het verleden.
Het nu van Solange, is voor ons geschiedenis.

De verhalen van Marthe schetsen een duidelijk beeld van de omgangsvormen in haar tijd en de positie van vrouwen in het bijzonder.

Marthe de Florian door Giovanni Boldini

Zoals ik al eerder zei is het verhaal gebaseerd op de weinige feiten die voorhanden waren. Eén daarvan is het schilderij van Marthe de Florian. Dit schilderij is echt gevonden in het oude appartement en is geschilderd door Giovanni Boldini. Bij de verkoop bracht het 2,1 miljoen euro op.

Tijdens het lezen heb ik mezelf het schilderij geprobeerd voor te stellen. Na het lezen heb ik het pas opgezocht op internet. Het zag heel anders uit dan ik voor ogen had.

Dat maakt het verhaal niet anders. Daarom heb ik ervoor gekozen om hier een afbeelding van het schilderij te plaatsen.

In het boek worden veel voorwerpen erg nauwgezet omschreven. Waarschijnlijk gaat het bij die voorwerpen veelal om objecten die zijn teruggevonden in het appartement.

Van het appartement, dat zich tijdens het lezen voor je uitvouwt, zijn veel afbeeldingen te vinden op internet. Maar omdat het appartement op de foto's wel een beetje in staat van verval is, en het in het boek vol leven is, plaats ik daarvan geen foto.

Wel heb ik hier een link waarop je zelf kunt klikken als je toch nieuwsgierig bent.

Het boek is erg mooi geschreven. Mijn exemplaar is daardoor volgeplakt met index tabs. Teveel om hier allemaal te citeren. Maar als bij mij een boek vol plakkers zit, zegt dat meestal wel iets over de kwaliteit van het boek. En dan wel in positieve zin.