De man die de tijd meenam - Elan Mastai

Omslagtekst:

Tom Barren, de mislukte zoon van een supergenie, leeft in een wereld waarin een alles veranderende uitvinding is gedaan, waardoor luchtvervuiling, grensconflicten en milieukwesties verleden tijd zijn. Het 2016 van die wereld is schoon, vredig en gelukkig. Maar in die wereld verloor Tom ook zijn moeder en zijn vriendin. Hij is vastbesloten om de uitvinding - en daarmee de dood van zijn moeder en vriendin - ongedaan te maken.
Door een foutje in het systeem komt hij terecht in ons 2016 - een voor hem bizarre, vervuilde wereld, maar wel een waarin hij de familie en de liefde heeft die hij in zijn 2016 moet missen. Wat nu? Bouwt hij hier zijn leven op, of gaat hij terug naar zijn utopische 2016?

Mijn mening

Bovenstaande omslagtekst triggerde mij om het boek te gaan lezen. Ik was erg nieuwsgierig naar de mix van sci-fi/fantasy die ik altijd graag lees en de roman.

Het resultaat is een vrij serieus boek dat me tot nadenken heeft gezet. 

Zou ik op dit moment werken aan een tijdmachine, dan zou ik wellicht besluiten om er niet mee verder te gaan. 

Volgens De man die de tijd meenam kan het namelijk nogal wat invloed hebben op de toekomst als je je mengt in het verleden. 

Ken je die reclames met acteurs in witte jassen die zogenaamd in een laboratorium iets hebben uitgezocht en wat dan betrouwbaar overkomt door de omgeving waarin de reclame is opgenomen?

Nou, zo is dit boek ook een beetje.

Er zit erg veel wetenschappelijke taal in het boek verwerkt. Veel natuurkundige (en scheikundige?) termen waarvan ik voor een groot deel nog nooit gehoord had, en waaruit ik nu ook niet altijd wijs kon worden. 

Maar aangezien hoofdpersoon Tom Barren, de ik-figuur, zelf ook niet alles begrijpt en er regelmatig de draak mee steekt, vond ik het niet heel storend dat ik af en toe een stukje niet begreep.

"(...) - als je het perse wilt weten, een polariton is een combinatie van een foton en bijvoorbeeld een fonon, waarbij de laatste zich in 'aangeslagen toestand' in de staat van een di-pool bevindt, en dat zich gedraagt als een quasideeltje (... blablabla) - en als je hiervan meer dan drie woorden begrijpt, nou, gefeliciteerd, jij en Goetreider zouden het uitstekend met elkaar kunnen vinden."

(blz. 308)

De toon die in het laatste stukje van bovenstaande quote gebruikt wordt, is typerend voor de rest van het boek: De lezer wordt aangesproken door de hoofdpersoon. 

De aanloop naar hoe alles gekomen is zoals het is aan het begin van het boek, Tom die zich in 'ons' 2016 bevindt, vond ik vrij lang. Uiteindelijk was het die aanloop wel waard en blijkt bijna alles van wat in die aanloop besproken is van belang voor de rest van het verhaal. 

Het hele verhaal is erg goed uitgedacht. Er is niets aan het toeval overgelaten. Met een verhaal als dit, kun je je ook geen fouten veroorloven, dat zou de hele geloofwaardigheid van het verhaal teniet doen.

titel: De man die de tijd meenam
auteur: Elan Mastai
oorspronkelijke titel: All Our Wrong Todays
vertaling: Ineke van Bronswijk
uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 978 94 027 2100 3
aantal pagina's: 416
verschijningsdatum: februari 2017