In deze reeks van Astrid Harrewijn verschenen eerder Miss Communicatie en Miss Match. Beide boeken heb ik met veel plezier gelezen. Logisch dus dat ik ook Miss Verstand ging lezen.
In het eerste deel ging het over Didi, in het tweede deel over Lein. In dit derde deel is vriendin Iris aan de beurt.
Het is zeker niet zo dat je de vorige twee delen gelezen moet hebben om Miss Verstand te kunnen lezen. (Als is dat natuurlijk wel leuk!).
Miss Verstand
Het verhaal begint met de opening van Iris' psychologenpraktijk in Den Haag. Stance en Ellen zijn haar twee medewerkers. Het pand waar de praktijk in zit is van Maartje. Een rijke vrouw die eigenlijk niet hoeft te werken, maar dagelijks aan het kleien is aan een kikkerverzameling. In het pand bevindt zich ook een verloskundigenpraktijk. Deze is van Goeleke. Een gezellig, druk mens die er toch altijd tip-top verzorgd uitziet.
Natuurlijk zijn ook vriendinnen Didi en Lein van de partij. Beide zwanger. Aangezien Iris nog vrijgezel is lijkt dat voor haar iets wat nog ver in de toekomst ligt, als het er voor haar al ooit van mag komen.
Lein en Didi vinden dat Iris niet genoeg openstaat voor leuke mannen. Ze willen dat Iris zich wat meer in het sociale leven gaat storten. En dan niet op een plek waar alleen vrouwen rondlopen.
Zo komt het dat Iris met Ellen meegaat naar een toneelclub.
De regisseur van het toneelgezelschap, Daan, is erg leuk, maar niet vrij volgens Ellen. Daan en Iris kunnen het goed vinden samen, totdat Ellen hier een stokje voor steekt. Exit Daan.
Iris ontdekt tijdens een weekendje oppassen op de honden van haar ouders een familiegeheim dat haar wereld op zijn kop zet. Ze kan met niemand over dit geheim praten, zelfs niet met haar vriendinnen.
Gelukkig ontmoet ze via Goeleke iemand waarmee ze wel kan praten.
Ik vind de personages allemaal erg goed omschreven en de meesten zijn leuk. Aan de personages die niet leuk moeten zijn kreeg ik ook vanzelf de pest.
Er wordt een paar keer een flinke tijdsprong in het verhaal gemaakt. De ene keer vind ik die heel logisch en niet storend, de laatste keer vind ik het jammer omdat ik ook graag meer had willen lezen over de tussenliggende tijd.
En zoals ik van Astrid Harrewijn gewend ben is dit ook weer een 'eind goed, al goed' verhaal. Een echte feel-good roman dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten