De Angstaanjager (Messenger of Fear #1) - Michael Grant

Michael Grant - Bestsellerauteur van de Gone-serie...

Dat zegt de veelbelovende tekst op de, eveneens veelbelovende cover van het boek. De Gone-serie is ook één van mijn favoriete series. Zo'n serie waar ik helemaal in opging.

En als een schrijver zo'n succesvolle serie geschreven heeft, schept dat natuurlijk verwachtingen.

Dus... toen het boek bij mij op de mat viel was ik er dan ook erg blij mee en wilde ik er zo snel mogelijk in beginnen. Zo gezegd, zo gedaan.

En nu, een paar dagen later is het boek uit en heb ik zoiets van: 'Was dit het?'

En nee, dit was het niet, er is al een vervolg, alleen nog niet vertaald. Maar of ik dat vervolg ga lezen, dat weet ik nog niet. Jammer, jammer, jammer. Ik had graag een andere mening gehad. Of beter gezegd, ik had liever dat ik het boek leuker had gevonden.

Waar lag het nou aan dat dit niet 'mijn' boek was?

In de eerste plaats vond ik het niet spannend. Het verhaal pakte me niet. De personages hadden niet genoeg diepgang.

Wellicht dat dat komt doordat de hoofdpersoon, Mara, zelf niet eens weet wie ze is en de Angstaanjager ook in nevelen gehuld is.

In de tweede plaats had ik al vlak in het begin door wat de uitkomst van het verhaal zou zijn. Dat kon niet missen, en miste ook niet. Mysterieus was het verhaal wat mij betreft dus ook niet.

Eén van de personages die ik wél intrigerend vond was Oriax. Een knappe meid met wat duivelse karaktertrekjes.

Waar gaat het verhaal over?

Het verhaal gaat over de 16-jarige Mara die wakker wordt op een mistig grasveld en die behalve haar eigen naam niks meer van zichzelf weet. 

"Ik was in de war. Mijn gevoelens gingen alle kanten op en werden overhoop gehaald, alsof ze een kamer waren waar werd ingebroken. Mijn herinneringen, mijn emoties - het was allemaal te veel (...)"

Ze denkt dat ze dood is, maar als ze niet alleen blijkt te zijn zet ze die gedachte snel van zich af. Een nachtmerrie, dat is waar het meer op lijkt. 

En een nachtmerrie is het. De engste van allemaal. Alleen niet voor Mara, maar voor de mensen die ze de jongen die zich de Angstaanjager noemt moet helpen straffen. De Angstaanjager die de diepste angsten in mensen naar boven weet te halen.

Waarom zou dit ook Mara's lot moeten zijn?

"En ik moest, in onwaardig zelfmedelijden, huilen om mezelf, omdat wat ik ook had gedaan om dit te verdienen, (...) het vast en zeker een fout moest zijn geweest (...)."

Wat mij betreft was het boek niet heel spannend. Er zaten wel een paar spannende stukken tussen. Het idee van het verhaal op zich vind ik wel goed. De boodschap die erin verborgen zit ook.

Het is nu ik het boek uit heb niet een spannend, maar een weerzinwekkend stuk uit het boek dat me bij is gebleven. Een van de angsten, opgeroepen door de Angstaanjager. Gruwelijk beschreven. Als je het boek leest of gelezen hebt zul je vast weten welk stuk ik bedoel.
Alhoewel dit trouwens wel het stuk was waarin ik de Michael Grant van Gone herkende. 

"Evenwicht is alles (...) Het evenwicht tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar, tussen pijn en plezier, tussen liefde en verlies, haat en onverschilligheid. Hoe je ze ook maar wilt noemen, die vormen van evenwicht zijn het enige wat de wereld draaiende houdt." (De Angstaanjager)

Heb jij het boek gelezen, of ga je hem nog lezen? Ik ben heel benieuwd naar jouw mening over dit boek.
Het boek is vanaf 22 september verkrijgbaar.

Oordeel ik te streng, puur omdat ik meer verwachtte? Was mijn mening anders geweest als het boek geschreven was door een voor mij onbekende auteur? Dat zal ik nooit weten.
Ik bedoel, als je een hele FAKZ uit je duim kunt zuigen en zoveel personages een karakter kunt geven, dan had er vast ook wat meer diepgang in De Angstaanjager kunnen komen.
Wie weet komt dat nog in de volgende delen.

Titel: De Angstaanjager

auteur: Michael Grant

Originele titel: Messenger of Fear

vertaling: TOTA/ Erica van Rijsewijk

uitgeverij: HarperCollins Young Adult
ISBN: 978 94 027 0530 0

aantal pagina's: 254

verschijningsdatum: september 2015