De Zandzuiger - Victor Kammeijer

Titel: De Zandzuiger

auteur: Victor Kammeijer

illustraties: Helen van Vliet

uitgeverij: Clavis

ISBN: 978 90 448 2803 0 

aantal pagina's: 119

verschijningsdatum: juni 2016

Omslagtekst:

"Bruno gaat op reis. Samen met zijn irritante zus Immy en z'n eigenaardige oma. De bestemming? Een waddeneiland in Denemarken, de woonplaats van Morten en Henning! (zie: De Walnotenkraker)

De tocht verloopt niet bepaald vlekkeloos. Volgens oma deugen de wegen niet, Immy is alleen maar bezig met haar telefoon, Bruno eet een véél te grote worst... en een stukje wadlopen lijkt finaal in de soep te lopen.

Eenmaal aangekomen in Denemarken, begint het avontuur pas echt. Henning is helemaal niet op het eiland en Morten doet soms wel erg geheimzinnig. En dat is nog vóórdat Bruno een auto de zee in rijdt en hij in actie moet komen in een zaak van leven of dood..."

Mijn mening:

Erg leuk dat er een vervolg op De Walnotenkraker is gekomen. Net als ik, was ook mijn zoontje van 9 er blij mee. Aan hem heb ik beide boeken voorgelezen.

De Zandzuiger is leuk om te lezen, terwijl er toch serieuze onderwerpen aan bod komen, zoals de dood, roken en seksualiteit. Het ligt er allemaal niet dik bovenop.
Veel dingen worden op een humoristische manier wat lichter gemaakt .

In het verhaal draait het om Bruno en om hoe hij de wereld ziet. Zelf beseft hij lang niet altijd wat hij ziet en hoe gevaarlijk de dingen zijn die hij meemaakt.
Zijn leven heeft in De Zandzuiger meerdere keren aan een zijden draadje gehangen, zonder dat Bruno daar zelf naderhand nog veel aandacht aan besteedde.

"'Als jij dood bent, zal ik dan al je barbies gezellig op je graf zetten?' vraagt Bruno terwijl hij zijn schep steeds naar voren in het zand zwiept. 

'Goed idee,' zegt Immy met een glimlach. 

'Hoop alleen wel dat je barbies nette begrafeniskleertjes hebben,' zegt Bruno zo serieus mogelijk. 'Maar dat zal wel, want er is vast weleens en barbie verongelukt, omdat ze te hard in haar rode cabrio reed, en dan kwamen de andere barbies natuurlijk allemaal op haar begrafenis.' 

'Hm... ben bang van niet,' giechelt Immie. 'Barbies zijn heel braaf. Ze houden zich meestal gewoon aan de maximumsnelheid. Anders doe je ze voor mijn begrafenis allemaal maar een bikini aan. Staat wel zo gezellig.'"

(blz. 82)

Ik vond dit deel leuker en spannender dan het vorige deel.
Je hoeft De Walnotenkraker niet perse gelezen te hebben om De Zandzuiger goed te kunnen begrijpen. Het enige nadeel is dan dat je de personages nog niet kent en niet weet wat voor voorgeschiedenis Bruno en Morten hebben.

De illustraties van Helen van Vliet maken het verhaal nog beeldender dan de tekst op zich al doet.