Lees dan!: Grijze Ogen (De Anderen #4)

Heeft heeft een paar maandjes geduurd voor ik Grijze Ogen in handen had nadat ik hem gereserveerd had bij de bibliotheek. Maar toen kon ik dan toch beginnen in deze lekkere dikkerd van maar liefst 496 pagina's.

Grijze Ogen is het vierde deel in de Urban Fantasy-serie De Anderen (The Others) van Anne Bishop.
Wat ik over de andere drie delen geschreven heb, kun je via onderstaande links lezen:

1. Rode Letters
2. Zwarte Veren
3. Zilveren Zicht

Omslagtekst:

In de afgelopen paar maanden heeft Meg meer meegemaakt en meer gedaan dan in de eerste 24 jaar van haar leven. Ze heeft vrienden gemaakt onder Anderen en mensen - en zelfs voorzichtige stappen gezet naar méér dan vrienden met Simon. Haar leven is rijker en voller dan ze ooit had durven dromen.

Maar Megs nieuwe leven dreigt net zo abrupt tot een einde te komen als de fragiele vrede die bestaat tussen mensen en Anderen. De extremistische groep Mensen Altijd Eerst voert hun haatcampagne op, en het spant erom of de 'menselijke roedel' genoeg tegenwicht biedt om de Anderen ervan te overtuigen niet over te gaan tot uitroeiing.
Hoeveel mensen willen de terra indigine bewaren? Dat is de vraag waar Meg, Simon, Vlad en de andere leiders van de Anderen voor staan. Want de haatzaaiers van Mensen Altijd Eerst hebben de oorlog verklaard aan de Anderen - maar ze hebben geen idee wat ze met hun bloedlust wakker maken. Ze hebben zojuist de oorlog verklaard aan de wereld zelf...

Mijn mening:

Over Zilveren Zicht was ik niet heel tevreden, maar in Grijze Ogen was de spanning weer terug. Het gevaar lag continu op de loer, al kwam die wederom pas laat in het verhaal vrij.

De Anderen, de terra indigine, zijn nog steeds interessant om over te lezen, waarbij ik de Sanguinati het boeiendst vindt. De Sanguinati zijn een soort vampiers die een rookgedaante kunnen aannemen en op die manier ongemerkt bloed van iemand kunnen afnemen. Brrr ;-).
Maar ook Oogster Tess is erg fascinerend.

De Anderen hebben voorouders die in de Wildernis leven: De Ouderlingen. Je ziet ze niet, maar hun aanwezigheid is duidelijk voelbaar. Hun uiterlijk wordt mondjesmaat beschreven, omdat er af en toe een glimp van ze wordt opgevangen. Ze zijn in elk geval groot en gevaarlijk. Ik ga er vanuit dat we in het volgende deel zeker meer over hen gaan lezen, aangezien ze steeds vaker in de buurt van en zelfs ín de bewoonde wereld te vinden zijn.

Qua romantiek vind ik het een beetje flauwtjes. Daar had meer uitgehaald mogen worden. Ik ga deze serie zeker verder lezen en hoop dat wat niet is, nog komt.

Deel 5 is inmiddels in het Engels verschenen. De Nederlandse vertaling komt in juli uit en zal Witte Kaarten gaan heten.

De Engelse titel van deel 6 is ook al bekend: Lake Silence.