Titel: In de voorste linie
Auteur: Michael Grant
Originele titel: Front Lines
vertaling: Erica van Rijsewijk
uitgeverij: HarperCollins
uitgeverij: HarperCollins
verschijningsdatum: april 2017
ISBN: 978 94 027 2320 5
aantal pagina's: 416
"'s Nachts huilen we soms, en als je denkt dat dat alleen voor de vrouwen geldt, dan ben je vast nog nooit op het slagveld geweest, want vroeg of laat moet iedereen hier huilen. Iedereen huilt."
Een fictief verhaal over de Tweede Wereldoorlog. Hoe zou het er in de oorlog aan toe gegaan zijn als er vrouwen meegevochten hadden aan het Amerikaanse front?
Dat beeld schetst Michael Grant in In de voorste linie.
Het verhaal is fictief, maar gebaseerd op feiten, waardoor het heel echt overkomt.
Omslagtekst:
"Vriendschap in tijden van oorlog.
Verenigde Staten, 1942. Drie doodgewone meisjes besluiten dienst te nemen in het leger. Rio doet het voor haar gesneuvelde zus, voor Frangie is het de enige manier om haar droom - arts worden - uit te laten komen, en de Joodse Rainy heeft er alles voor over om Hitler tegen te houden.
Geen van drieën had verwacht om ook echt aan het front terecht te komen, maar dat gebeurt toch, en plotseling bevinden ze zich midden in de waanzin van de oorlog. In de hitte van de Tunesische woestijn ontdekken ze wat dorst en doodsangst is, maar ook wat échte vriendschap waard is."
Verenigde Staten, 1942. Drie doodgewone meisjes besluiten dienst te nemen in het leger. Rio doet het voor haar gesneuvelde zus, voor Frangie is het de enige manier om haar droom - arts worden - uit te laten komen, en de Joodse Rainy heeft er alles voor over om Hitler tegen te houden.
Geen van drieën had verwacht om ook echt aan het front terecht te komen, maar dat gebeurt toch, en plotseling bevinden ze zich midden in de waanzin van de oorlog. In de hitte van de Tunesische woestijn ontdekken ze wat dorst en doodsangst is, maar ook wat échte vriendschap waard is."
Mijn mening:
Ik heb voor mijn doen heel lang over dit boek gedaan. Ik kwam moeilijk in het verhaal, waardoor ik er tussendoor steeds andere boeken bij pakte.
Uiteindelijk, ik was toen al over de helft, werd het toch interessanter en kwam er wat meer vaart in het lezen en wist het verhaal me ook écht wel te boeien.
Het duurde dan ook tot die tweede helft tot er daadwerkelijk vanalles ging gebeuren.
Na het lezen van de omslagtekst verwachtte ik een oorlogsverhaal, maar de weg daar naartoe was vrij lang.
Rio, Frangie en Rainy komen natuurlijk niet zomaar in het leger, daar gaat wel wat training aan vooraf.
Die stukken waren niet saai, integendeel, maar sloten niet aan bij mijn verwachting.
Dat is ook een van de redenen dat ik regelmatig helemaal niet van tevoren lees waar een boek over gaat, dan kan ik ook geen verkeerde verwachtingen hebben.
In ieder hoofdstuk staat een van de drie meiden centraal. Hun namen en de plaats waar het hoofdstuk zich afspeelt worden in de titel van het hoofdstuk vermeld.
De meiden hebben stuk voor stuk een sterke persoonlijkheid. Van de drie is Rio wat mij betreft toch wel de stoerste én mijn favoriet.
Het verhaal is geschreven door een alwetende verteller. Iemand die ook in het leger was, maar die nóg niet vertelt wie ze is. Wel is het duidelijk dat het een vrouw is.
Als er iets ergs gebeurt, laat de verteller bijvoorbeeld weten dat het nog erger zal worden.
Na dit boek is het verhaal nog niet ten einde. Er komt een tweede deel, waarvan in In de voorste linie al een en ander verklapt is waar het over zal gaan.
Na de Gone-serie zijn boeken geschreven door Michael Grant een must-read geworden voor mij. Ik hoop nog steeds op een boek of serie van hem die me net zo weet te pakken als die serie.
Gelukkig heb ik stukje bij beetje de Gone-serie zelf in mijn bezit gekregen en staat het binnenkort herlezen ervan op mijn planning.
Uiteindelijk, ik was toen al over de helft, werd het toch interessanter en kwam er wat meer vaart in het lezen en wist het verhaal me ook écht wel te boeien.
Het duurde dan ook tot die tweede helft tot er daadwerkelijk vanalles ging gebeuren.
Na het lezen van de omslagtekst verwachtte ik een oorlogsverhaal, maar de weg daar naartoe was vrij lang.
Rio, Frangie en Rainy komen natuurlijk niet zomaar in het leger, daar gaat wel wat training aan vooraf.
Die stukken waren niet saai, integendeel, maar sloten niet aan bij mijn verwachting.
Dat is ook een van de redenen dat ik regelmatig helemaal niet van tevoren lees waar een boek over gaat, dan kan ik ook geen verkeerde verwachtingen hebben.
In ieder hoofdstuk staat een van de drie meiden centraal. Hun namen en de plaats waar het hoofdstuk zich afspeelt worden in de titel van het hoofdstuk vermeld.
De meiden hebben stuk voor stuk een sterke persoonlijkheid. Van de drie is Rio wat mij betreft toch wel de stoerste én mijn favoriet.
Het verhaal is geschreven door een alwetende verteller. Iemand die ook in het leger was, maar die nóg niet vertelt wie ze is. Wel is het duidelijk dat het een vrouw is.
Als er iets ergs gebeurt, laat de verteller bijvoorbeeld weten dat het nog erger zal worden.
Na dit boek is het verhaal nog niet ten einde. Er komt een tweede deel, waarvan in In de voorste linie al een en ander verklapt is waar het over zal gaan.
Na de Gone-serie zijn boeken geschreven door Michael Grant een must-read geworden voor mij. Ik hoop nog steeds op een boek of serie van hem die me net zo weet te pakken als die serie.
Gelukkig heb ik stukje bij beetje de Gone-serie zelf in mijn bezit gekregen en staat het binnenkort herlezen ervan op mijn planning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten