Carl Mørk wordt tijdens zijn heimelijke middagslaapje gebeld door bijna gepensioneerd politieagent Habersaat vanaf het eiland Bornholm.
Habersaat heeft zich 17 jaar vastgebeten in een zaak waarbij er werd doorgereden na een aanrijding met dodelijke afloop en is (al lang geleden) compleet vastgelopen. Of Carl zich niet eens wil verdiepen in deze zaak. Carl laat de man niet eens uitpraten en laat hem weten dat de zaak hem niet interesseert, waarna hij ophangt.
Rose weet Carl een schuldgevoel aan te praten en hem daarmee over te halen toch een tripje naar Bornholm te maken. Onwillig en nukkig laat Carl zich meevoeren. Aangekomen in Bornholm blijft Carl zich nog steeds verzetten tegen de zaak. Het enige wat hij wil is een plek om te slapen en daarna zo snel mogelijk terug naar het vasteland.
Maar op een gegeven moment komen er toch feiten boven tafel die het ongeluk in een ander licht stellen. De aanrijding lijkt op een moord met heel veel vraagtekens. Carls interesse is gewekt.
"Carl voelde zijn hart een sprongetje maken. Dat gebeurde af en toe wanneer een onderzoek een nieuw stadium bereikte. Hij glimlachte in zichzelf. Hier leefde je voor."
Als lezer volg je Carl, Assad en Rose in hun onderzoek, maar tegelijkertijd ook ene Pirjo. Door het volgen van deze vrouw weet je als lezer al snel veel meer dan Carl en collega's. Je weet gedeeltelijk waar ze naar op zoek zijn.
Daardoor lijkt het boek een beetje op zelf uitgezette speurtocht waarbij je (soms gniffelend) toekijkt hoe de speurders het er vanaf brengen.
Zelf vond ik de speurtocht af en toe wat langdradig en kreeg ik de neiging om Carl wat tips toe te roepen, waarmee hij verder zou kunnen. Maar aangezien het verhaal al geschreven was, had dat niet heel veel nut...
Aan de ene kant was het spannend om meer te weten, maar natuurlijk legde ik zelf ondertussen ook mijn puzzelstukjes neer en kwam ik al redelijk snel tot een conclusie waarmee ik er uiteindelijk niet ver naast bleek te zitten.
Het verhaal speelt zich voor Afdeling Q af vanaf 29 april 2014, de zaak die ze op zich nemen is van 20 november 1997.
In dit boek zijn regelmatig verwijzingen naar vorige delen uit de serie. Als je nog niks van de serie gelezen hebt raad ik je aan om in het eerste deel, De vrouw in de kooi, te beginnen.
Behalve dat ik de Serie Q spannend vind, vind ik de personages erg goed. Bij ieder boek zijn ze voor mij meer 'tot leven' gekomen. Tegendraadse Carl die vaak chagrijnig overkomt, maar die vanbinnen wat zachter is, Assad die in mysteries gehuld blijft. Wie is hij, wat heeft hij meegemaakt, waar komt hij nou precies vandaan? Zijn soms gebrekkige manier van praten met verbasterde uitdrukkingen en spreekwoorden over kamelen vind ik erg grappig. Doordat hij emotioneel niet snel betrokken lijkt bij een zaak, is zijn oog voor de details des te scherper.
En dan Rose. Een sterke, sexy vrouw die haar eigen problemen meestal naar de achtergrond weet te drukken en iedere man die ze wil om haar vinger weet te winden. Ze legt zich niet snel ergens bij neer en graaft net zo lang door tot ze gevonden heeft waar ze naar op zoek is.
Jussie Adler-Olsen heeft voor dit boek volgens mij een hoop onderzoek moeten doen naar astronomie en astrologie. Daaruit kwamen nogal wat bijzonderheden aan de orde waar ik nog nooit van gehoord had, maar die ik erg boeiend vond. Zonder al teveel in details te treden, maar om het wel duidelijk te maken voor diegenen die het boek al gelezen hebben: Het heeft te maken met het kerstverhaal.
"De helderste ster aan de hemel op het noordelijk halfrond in december is Sirius, die op één lijn staat met de drie sterren van de gorden van Orion."
En bij deze wil ik jullie nogmaals bedanken voor het uitbrengen van je stem bij Kiezen is moeilijk, waarbij De grenzeloze de meeste stemmen kreeg.
Titel: De Grenzeloze (Bestel dit boek bij Bol.com)
auteur: Jussi Adler-Olsen
Originele titel: Den grænseløse
vertaling: Kor de Vries
uitgeverij: Prometheus
ISBN: 978 90 446 2822 7 (e-book)
aantal pagina's: 493
verschijningsdatum: april 2015
Ah, jij hebt dit zesde deel al gelezen! Ik kijk er aan de ene kant naar uit, omdat ik andere delen met veel plezier las, maar aan de andere kant ook niet, omdat het vijfde deel mij niet zo goed beviel: te rommelig, te onoverzichtelijk. Hoe vond je dat in dit deel? Ik lees dat je het qua spanning niet erg sterk vindt, dus dat hou ik sowieso in mijn achterhoofd :-)
BeantwoordenVerwijderenIk vond dit boek niet rommelig en onoverzichtelijk. Ben benieuwd wat jij ervan zal vinden. Ik zou hem wel gaan lezen als ik jou was hoor!
BeantwoordenVerwijderen