Lees dan!: Wolfsbloed (De laatste Wachter #2)

zondag 19 april 2015

Wolfsbloed (De laatste Wachter #2) - Alexandra Penrhyn Lowe

Alexandra Penrhyn Lowe is een Nederlandse schrijfster. Misschien dat haar naam je niet 1,2,3 bekend voorkomt, maar dat de serie Het Huis Anubis je wel iets zegt. Daar is zij ook de schrijfster van, van zowel de tv-serie, de films als de boeken die daarbij uitgekomen zijn.

Een aantal jaar geleden was één van mijn kinderen helemaal in de ban van Het huis Anubis. Ik keek de spannende films graag met hem mee en herken de stijl van de films terug in de boeken van De laatste Wachter.

In 2012 schreef Alexandra Penrhyn Lowe het eerste deel van deze serie, Sevenster. Een boek dat ik destijds erg goed vond en 4 sterren gaf. Het verhaal bleef hangen. Toen ik zag dat er eindelijk een vervolg was, wilde ik die dan ook graag lezen. Zo gedacht, zo gedaan.
Uiteraard was na 3 jaar het verhaal wel een beetje weggezakt, maar gelukkig zaten er genoeg stukken in Wolfsbloed die de herinnering aan Sevenster weer omhoog haalden.

In deel 1 komt Eefje Dijkmans erachter dat ze eigenlijk helemaal geen Eefje Dijkmans, maar Eveline Sevenster heet en een Wachter is. Wat dat inhoudt weet ze niet. Wel weet ze dat ze, sinds ze weet dat ze een Wachter is, geesten en demonen kan zien en aanraken.
Met de komst van haar gave komt ze in gevaarlijke situaties terecht. Situaties die niet alleen gevaarlijk zijn voor haar, maar ook voor haar omgeving.
Noodgedwongen neemt ze afscheid van haar vrienden en alles wat haar vertrouwd is en reist met een volwassen Wachter mee naar Parijs om daar de 'kneepjes van het vak' te leren. Alles wat ze van haar vrienden mee kan nemen is een vriendschapsarmband en een zwarte veer.

"Haar hele leven voelde als een ruïne: kapot en verlaten."

Eveline wil uiteraard alles over de Wachters weten, maar moet stap voor stap uitvinden wie ze nou eigenlijk is en wat ze kan.

"Tijd om jezelf in het Wachterleven te storten in plaats van er alleen maar dingen over te horen. Dat is naar mijn mening het beste, dan valt alles vanzelf op zijn plek."

In Parijs woont ze in een soort tehuis voor Wachterkinderen. Het huis bevindt zich in het Jardin des Plantes. Een plek waar geen mensen met kwade bedoelingen en demonen kunnen komen. Maar ook daar weet Eveline het gevaar wel te vinden. (Of het gevaar haar...).

Alhoewel het verhaal in dit boek gedeeltelijk afloopt, zijn er ook duidelijk losse draadjes die in een volgend boek verder zullen moeten gaan. Ik mag toch hopen dat het niet nog een keer 3 jaar gaat duren voor het volgende boek uitkomt.
Mijzelf maakt het niet uit of ik boeken voor jongeren lees of niet, maar jongeren die dit boek nu lezen, zullen de serie over 3 jaar misschien niet verder (willen) lezen. Net als dat veel lezers van Sevenster zichzelf nu misschien te oud vinden om Wolfsbloed te lezen.

Sterren plaatjes