De oneindige zee (De vijfde golf #2) - Rick Yancey

"Wat is prioriteit nummer één?' 

'Geen akelige gedachten,' antwoordt ze plichtsgetrouw. 

'Want wat doen akelige gedachten?' 

'Die maken ons zwak.' 

'En wat gebeurt er als we zwak worden?' 

'Dan gaan we dood.' 

'En willen we dood?' 

Ze schudt haar hoofd. 'Nog niet."

In september 2013 las ik De Vijfde Golf en gaf dat boek 5 sterren. Toen was het wachten op deel 2. Die kwam in april dit jaar uit. Het heeft dus even geduurd. Zo lang dat ik niet eens meer precies wist wat er allemaal gebeurd was.
Voordat ik in De oneindige zee begon heb ik daarom eerst het laatste stukje van De vijfde golf opnieuw gelezen. Helemaal kwam het verhaal daar niet mee terug, maar gelukkig wel een stukje.
Tijdens het lezen van dit boek kwam alles van deel 1 wel weer zo'n beetje naar boven. Er zijn dan ook regelmatig terugblikken naar het eerste deel. Daar was ik wel blij mee.
Toch heb ik ook nog een paar recensies van De vijfde golf opgezocht. Toen ik het boek zelf las hield ik nog geen blog bij en heb ik er dus niks over geschreven.

Eens even kijken of het me wel lukt om kort terug te blikken naar deel 1.
De Anderen, buitenaardse wezens, zijn goed op weg om de mensheid uit te roeien. Dat uitroeien doen ze in verschillende stappen, golven.

"De eerste golf: de wereld wordt gehuld in duisternis
De tweede golf: als je geluk hebt weet je te ontsnappen
De derde golf: als je pech hebt overleef je (de rode dood)
De vierde golf: er geldt nog maar één regel – vertrouw niemand"

Veel mensen zijn er na deze golven niet meer over. Cassie Sullivan is er nog wel. Zij heeft als missie haar broertje te redden. En in plaats van dat ze de laatste overlevende is vindt ze nog een aantal bondgenoten. Waaronder Evan Walker. Hij is één van de Anderen. Cassie moet hem aan het eind van deel 1 achterlaten, maar blijft hopen dat hij zijn belofte terug te komen na zal komen. 

De oneindige zee

Ze zijn nog maar met een paar over. Ze zijn nergens veilig. Vluchten of blijven. 

Een veiliger plek zoeken. Niet allemaal tegelijk. Eerst kijken of het wel écht veilig is.

Pepper gaat op pad en zal later (of niet) terugkomen om de anderen te halen. Geen beloftes.

"Er is nog maar één ding dat ertoe doet. Het risico." 

Cassie heeft de andere overlevenden verteld wie Evan is, wat hij is. Zij vertrouwt hem. De anderen moeten het eerst zien, voordat ze het geloven. 

Zou hij zijn belofte waar kunnen maken?

"Ik ben de mensheid. 

Cynisch, naïef, lief, wreed, zo zacht als dons, zo hard als wolfraam. 

Ik ben de mensheid. 

Hij kroop. 

Ik ben de mensheid. 

Hij viel. 

Ik ben de mensheid. 

Hij stond op."

De Anderen gaan gestaag door met het uitroeien van de mensen. Ze gebruiken niet alleen grote kinderen om voor ze te vechten. Ze gebruiken ook de kleintjes.

"Huil maar Cassie. Huil maar voor haar. Huil voor alle kinderen. Ze kunnen je niet horen, ze kunnen je niet zien en ze kunnen niet voelen hoe verschrikkelijk beroerd jij je voelt, maar huil voor ze. Een traan voor ieder van hen, vul de verdomde oceaan er maar mee, huil."

Het boek wordt vanuit vijf verschillende personages verteld. Aan het begin van een nieuw deel is het altijd even goed kijken over wie het nou gaat. Dat is iedere keer wel met een paar regels wel duidelijk. Bij ieder personage is de schrijfwijze een beetje anders doordat ze allemaal op een andere manier denken. Deze manier van vertellen maakt het verhaal vanuit verschillende punten duidelijk en spannend.

Pepper vergelijkt veel van de dingen die ze doet of moet doen met een schaakspel. Vroeger, toen alles nog normaal was, speelde ze schaak met haar vader. 

Nu lijkt het leven één groot schaakspel.

Ik heb vaak boeken gelezen waarin geschaakt wordt. Ik kan het zelf helaas niet. Daar wil ik toch eens verandering in brengen. Eens kijken of ik mezelf kan leren schaken.

Ik vond dit een lastig boek om iets over te vertellen, want zodra ik iets schreef, was ik bang dat ik dingen verklapte. Wel ben ik veel goede uitspraken tegengekomen in dit boek die ik graag met jullie wilde delen.
Hieronder nog twee...

'Ze hebben een ongelooflijke blunder gemaakt,' flapte hij eruit, 'die stomme klootzakken, door jou  niet als eerste te vermoorden.'

"Beton is de alomtegenwoordige menselijke voetafdruk, ons belangrijkste kunstzinnige expressiemiddel op het lege schildersdoek van de wereld: waar we ook gingen, langzaam lieten we de aarde eronder verdwijnen."

(Dat zet mij wel aan het denken.)

Titel: De oneindige zee
Auteur: Rick Yancey

Originele titel: The Infinite Sea

vertaling: Fanneke Cnossen
uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers

verschijningsdatum: april 2015

ISBN: 978 94 005 0546 9

aantal pagina's: 294