Lees dan!: De jongen achter het masker

"De hemel boven de stad is bloedrood, een kleur die zich weerspiegelt in het water van de Nijl. Het is het bloed van Apophis, weet Maïa, de god van de duisternis, die niet wil dat de zonnegod de onderwereld binnengaat. Regelmatig draait het daarom uit op een vechtpartij tussen de twee goden en wordt de hemel rood gekleurd met hun bloed. Het is een slecht voorteken. Ruzie tussen de goden voorspelt bijna altijd narigheid in de mensenwereld."

De jongen is Toetankhamon, zijn masker is wereldwijd bekend. Het masker dat in 1922 werd opgediept uit het graf van de jonge Egyptische farao.
Maar wie was Toetankhamon nou eigenlijk? Hoe zag zijn leven eruit?

Greet Beukenkamp heeft in De jongen achter het masker feiten aangevuld met haar eigen verhaal, want van iemand die in het jaar 1333 tot 1323 v.Chr. (In dezelfde periode was hier in Nederland de Midden-Bronstijd.) regeerde en slechts 19 jaar oud geworden is, is het onmogelijk om een compleet beeld te hebben.

Erg boeiend om een boek te lezen over een onderwerp dat me al sinds ik er de eerste keer les over kreeg op de middelbare school intrigeerde.

Waar gaat het boek over:

Het boek begint met een feitelijk voorwoord over farao Toetankhamon en zijn familie, waarna het verhaal vanuit Maïa, de voedster van Toetankhamon, begint.

Maïa heeft nog maar pas geleden gehoord dat Toetankhamon overleden is en is erg verdrietig. Hij was als een zoon voor haar.

In gedachten praat ze tegen haar zoon, over zijn leven en alles wat hij heeft meegemaakt. Zo is hij voor haar gevoel toch nog dichtbij.

Al snel is duidelijk dat Toet geen gemakkelijk leven gehad heeft. Eigenlijk is hij vanaf zijn geboorte in gevaar geweest en werden er aanslagen op zijn leven beraamd én gepleegd. En dat terwijl het helemaal niet vanaf het begin de bedoeling was dat Toetankhamon de troonopvolger zou zijn.

Tegenover het verhaal uit het leven van Toet staan de gebeurtenissen ná zijn dood. Er moet snel een opvolger voor hem komen. Het land kan niet zonder farao. Er zijn meerdere mannen die aanspraak willen maken op de titel van farao. Daarvoor moeten ze wel met de koningin, de weduwe van Toetankhamon trouwen: Ankhesenamon (In het verhaal meestal Ankh genoemd).

Maar dan moet zij daar natuurlijk wel achter staan.

Of... de troonopvolgers zorgen wel kwaadschiks dat ze hun zin krijgen...

Mijn mening:

Ik had erg veel zin om in dit boek te beginnen, maar toen ik er eenmaal in begonnen was kon ik me niet voorstellen dat ik ooit uit al die moeilijke namen wijs zou worden.

Het voorwoord was best wel droge kost, volgens mij had dat stuk beter als nawoord gebruikt kunnen worden. Ik kan me tenminste voorstellen dat er mensen afknappen op het voorwoord (of het gewoon overslaan), terwijl ze na het lezen van het hele verhaal van Toetankhamon nieuwsgierig zouden zijn naar de feiten.

Ik in elk geval wel. Ik heb na het lezen het voorwoord opnieuw gelezen en de vermoedelijke stamboom opnieuw bekeken. En die namen, die zitten er nu wel ingebakken.

Het verhaal zelf vond ik erg mooi en boeiend. In het begin vond ik vooral de terugblikken op het leven van Toet interessant, maar in de loop van het verhaal werd het verhaal van Maïa ook steeds spannender. Haar gesprekken met Toet kwamen toen ook minder frequent.

Ik verbaasde me over alle huwelijken binnen de familie de farao. Een vader trouwde met zijn dochter, broers en zussen met elkaar. Daardoor kwamen er veel mismaakte kinderen, misgeboorten en miskramen voor. Een geboren (gezonde) troonopvolger krijgen was nog niet zo gemakkelijk in die tijd.

Ook Toetankhamon was in het echt meer misvormd dan in het boek. In het boek had hij 'iets' aan zijn voet en miste hij een teen, in het echt was dat 'iets' aan zijn voet een klompvoet, ze ene been was langer dan het andere, had hij een hazenlip en een groeistoornis. (bron: Wikipedia)

Ik vind het erg knap hoe Greet Beukenkamp een verhaal rond de vele feiten en vermoedens gemaakt heeft rondom Toetankhamon. Niet alleen feiten over Toetankhamon, maar ook over de tijd waarin hij leefde.

Wat mij betreft is ze daar goed in geslaagd met een spannend verhaal dat ook leuk is om te lezen als je niet van tevoren al geïnteresseerd bent in het oude Egypte.

Een leestip voor jongeren die op de middelbare school over die tijd moeten leren. (Historische romans kunnen een verademing zijn op lesboeken!)