Lees dan!: Pogingen iets van het leven te maken - Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar

"Zolang er plannen zijn is er leven."

Het geheime dagboek van Hendrik Groen is zo'n boek waar ik zo veel van hoorde, dat ik hem toch eens zelf wilde lezen.

Ten eerste vroeg ik me af of dit boek echt door een bejaarde meneer geschreven was. Ik ben niet de enige die zich dat afvraagt. Zo las ik daar bijvoorbeeld artikelen over in zowel Het Parool als het NRC toen ik ernaar op zoek was. Antwoord op mijn vraag heb ik nog steeds niet.
Het zou wel super stoer zijn als hij echt bestaat! En, eerlijk is eerlijk, ik zou het een domper vinden als er een ghostwriter achter zou zitten.

Update: Na een reactie van een lezer van mijn blog (Bedankt Andrea) heb ik tóch de ware identiteit van Hendrik Groen gevonden. Zie hier het artikel in de Volkskrant.

Het gaat om de 61-jarige Peter de Smet uit Amsterdam-Noord.

Waar gaat het boek over:

Het boek gaat, zoals de titel al zegt, over de 83¼ jaar oude Hendrikus Gerardus Groen. Vanuit een bejaardenhuis in Amterdam-Noord houdt hij een jaar lang een dagboek bij, waarin hij vertelt over zijn leven aldaar:

Zijn medebewoners, gedachten, kwaaltjes en pijntjes die bij het ouder worden horen. Het eindigende leven...

De gedachten van Hendrik Groen zijn vaak wat pittiger dan zijn woorden.

"Voor het diner nog op theevisite geweest bij mevrouw Visser. Haar geleuter is nog slapper dan haar thee. Gezegd dat ik van de dokter geen cake mocht. Waarom dan niet? Ik zei dat het voor mijn bloedspiegel was. Die is met 20 tot 25 aan de hoge kant. Ik had die onzin eruit geflapt voor ik er erg in had maar zij vond het zeer verstandige taal. Ik heb wel drie plakken cake mee moeten nemen, voor als de spiegel weer gezakt was. Die liggen nu in het aquarium op de derde verdieping."

Maar, zolang er leven is, moet het geleefd worden. En daarvoor vindt Hendrik een aantal medestanders. Met een select groepje medebewoners en een aanleunvriend wordt de oud-maar-niet-dood (omanido)-club opgericht.

Ze gaan met het groepje zo vaak mogelijk uitjes organiseren. En dan niet die standaard uitjes die het tehuis regelt.

Het levert een hoop grappige situaties op, maar ook jaloezie van medebewoners die niet bij de club horen.

Binnen de groep ontstaan hechte vriendschappen.

Mijn mening:

Vanaf de flaptekst had het boek mij in z'n greep, al is het niet zo dat het hele boek zo grappig is als die dagboektekst van 28 januari, waarin Hendrik op het idee komt van een scootmobielclub die de naam 'de Antilopen' zou moeten gaan dragen.

Behalve humoristische stukjes, staan er ook veel confronterende stukken in en wordt de gang van zaken in het bejaardenhuis flink bekritiseerd.

"Bij het woord bejaardenhuis begon met zich allengs ongemakkelijk te voelen. 'Bejaarden' werden 'ouderen'. Het bejaardenhuis werd een verzorgingshuis. Het verzorgingshuis werd een zorgcentrum. En sinds kort ben ik aangesloten bij een marktgerichte serviceorganisatie voor belevingsgerichte zorg op maat. Ik snap nu wel waarom de zorgkosten de pan uit rijzen."

Ik vind het geweldig hoe Hendrik in het leven staat. Ik zou er voor later een voorbeeld aan willen nemen. Gewoon lol blijven maken en lekker mezelf blijven en dingen blijven doen die ik leuk vind, zolang het kan.
Alleen vind ik lol om dierenleed, ookal is het maar een dode vis, niet zo leuk.

Goed dat de gang van zaken in de zorg (zowel in zorginstellingen zelf als politiek gezien) onder de loep genomen worden.

"In Tibet heeft de negenennegentigste Tibetaan zichzelf bij wijze van protest in brand gestoken. (...) Ook in de Arabische wereld is het een tijdje in de mode geweest om zo je ongenoegen te uiten. Het moet gezegd: je trekt er wel de aandacht mee, al is het maar voor even.

Ik heb zelf ook flinke kritiek op de gang van zaken hier, maar om mezelf daarvoor in de hens te zetten gaat me toch te ver. Ik ken wel een paar anderen die ik best in brand zou willen steken om aandacht te vragen."

De toon tegenover buitenlanders is niet altijd even correct. Is dat misschien een realistisch beeld van wat conservatievere ouderen? Ik weet het niet.