Lees dan!: Zolang er leven is - Het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar

Zolang er leven is lezen, was voor mij een race tegen de klok. Ik had hem namelijk geleend van de bibliotheek en moest hem gisteren inleveren. Verlengen was niet mogelijk, omdat hij al door iemand anders gereserveerd was.

Sorry voor degene die hem gereserveerd heeft: Ik heb hem vanmorgen pas uitgelezen. Ik had niet zoveel leestijd deze week.

Dat ik hem niet binnen 3 dagen uit had, lag niet aan Hendrik Groen, (3 dagen, ik heb mezelf ook niet echt zeeën van tijd gegeven...) die had ook in dit tweede dagboek weer genoeg leuke (en minder leuke, maar wel boeiende) dingen te melden.

Waar gaat het boek over:

Net als in het eerste dagboek, Pogingen iets van het leven te maken, schrijft Hendrik Groen zijn belevenissen en gedachten op vanuit een bejaardenhuis in Amsterdam-Noord.

Qua tijd sluit hij niet direct aan bij het vorige boek. Hendrik hield zijn vorige dagboek bij in 2013 en deze vanaf 31 december 2014, voornemens om (bij leven en welzijn) weer een jaar vol te schrijven.

Wel geeft hij nog kort wat hoogtepunten van ons gemiste jaar.

De Oud Maar Niet Dood (Omanido)-club gaat er zo vaak mogelijk op uit. Naast de uitjes die ze al maakten, komen er dit keer etentjes bij.

"Menig restaurant kan een puntje zuigen aan de snelheid waarmee alles werd geleverd: binnen vijf minuten stond het eten op tafel. We moesten het nog wel zelf uitpakken. Dat laatste leverde een ontzagwekkende berg plastic en karton op, die we ook zelf moeten opruimen, want er waren geen obers.

(...)

Bij de Happy Meals hadden we ook nog drie speelgoedhorloges gewonnen, tenminste, dat dachten we, maar ze waren gewoon echt. Bij een meal van €3,99 een echt horloge! Waar doen ze het van."

De acht oudjes hebben echter niet genoeg aan Omanido. Ze willen inspraak in het reilen en zeilen in het bejaardenhuis en doen hun best om op (toch wel een beetje slinkse) wijze in de bewonerscommissie terecht te komen.

Bejaard zijn betekent toch zeker niet dat je gaat zitten wachten tot je dood bent en alles maar over je heen laat komen?!

Naast de dingen die Hendrik en zijn club meemaken, komen er regelmatig nieuwsfeiten naar voren, heeft Hendrik een duidelijke mening over politiek en wordt wederom de ouderenzorg onder de loep genomen.

"Laten we niet vergeten God eeuwig dankbaar te zijn voor Mark en Diederik. Ook ik, als ongelovige. Stel je voor dat we Poetin als president zouden hebben. Hij steelt in Rusland per jaar ruwweg 10.000 keer de Balkenende-norm bij elkaar. Bij ons vliegt iemand eruit voor een dubieus flesje wijn van 127 euro. Ik ben geen doemdenken, maar Poetin is een gevaarlijk manneke. Mark Rutte is daarbij vergeleken een heilige die in zijn Haagse torentje vaak een lekkere boterham met kaas eet, elke dag zijn moeder belt, vindt dat hij een mieterse baan heeft en soms een beetje ruzie maakt met Diederik over een paar knikkers."

Mijn mening:

Het dagboek is op een luchtige manier geschreven, hoewel de inhoud zeker niet altijd luchtig is. De eenzaamheid van het ouder worden en de gebreken die daarbij horen, komt veelvuldig aan bod. Zij het met een grote dosis zelfspot.

Aan de dood is niet te ontkomen. Dat maakt het regelmatig best triest.

Een boek dat ik gelezen heb met een lach en een traan.