Als kind was ik al net zo'n leesmonster als nu en heb toen alledrie de delen van De Kleine Kapitein met veel plezier gelezen.
Ik kocht bijna nooit boeken zelf, leende alles bij de bibliotheek. Zo ook deze boeken.
Maar sommige boeken móet ik gewoon zelf in de kast hebben. Zo kocht ik op een dag De grote Kleine Kapitein, een omnibus met alledrie de boeken.
Dat is nu alweer een aantal jaren geleden en in die tijd heb ik het boek nooit gelezen. Wel eens mee naar school genomen om voor te lezen, maar het sprak de groep die ik toen had niet echt aan. Teveel moeilijke of ouderwetse woorden misschien?
Met een van mijn eigen kinderen was ik bezig in de serie van Dolfje Weerwolfje. Toen we op de reservering van een volgend deel daarvan moesten wachten en ik toch voor wilde lezen heb ik De Kleine Kapitein uit de kast gepakt.
En het sprak mijn zoontje wél aan. Hij vond het een heerlijk spannend boek en vond het erg jammer dat het uit was.
En het sprak mijn zoontje wél aan. Hij vond het een heerlijk spannend boek en vond het erg jammer dat het uit was.
'Uit!'
'Aaaah, ik wil nog meer Kleine Kapitein. Komt er geen deel 4?'
Hij vroeg me wel een keer of het niet al een heel oud boek was (Niet omdat mijn exemplaar er zo beduimeld uitziet). Hij vond de plaatjes ouderwets namelijk. Wel heel mooi overigens.
Over ouderwetse woorden heeft hij het niet gehad en dat terwijl er zelfs voor mij wel eens onbekende scheepstaal bij zat.
We hebben dus onze woordenschat weer een beetje uitgebreid.
Over ouderwetse woorden heeft hij het niet gehad en dat terwijl er zelfs voor mij wel eens onbekende scheepstaal bij zat.
We hebben dus onze woordenschat weer een beetje uitgebreid.
Zo'n dik boek als deze heb ik natuurlijk niet in een week uitgelezen. Ik las ongeveer een hoofdstuk per dag voor, het boek heeft er een stuk of 70, dus we zijn een tijdje in de ban van het boek geweest. Ook als we op de fiets zaten was Alessio er soms nog mee bezig.
Als ik tegen mijn jongste zoontje zei dat hij zijn handen binnenboord moest houden op de fiets riep Alessio: 'We zitten toch niet op een boot!'
Als ik tegen mijn jongste zoontje zei dat hij zijn handen binnenboord moest houden op de fiets riep Alessio: 'We zitten toch niet op een boot!'
Wat Alessio verder nog over het boek zei: 'Ik vond het eerste hoofdstuk van het boek nog niet zo leuk, maar toen de kleine kapitein avonturen ging beleven was het gelijk superspannend!'
(Een recensent in de dop?)
(Een recensent in de dop?)
Over het boek
In het eerste deel van dit boek, De kleine kapitein, bouwt de kleine kapitein zijn vastgelopen schip De Nooitlek weer op en wacht tot een hoge golf hem meeneemt naar zee. Enkele kinderen uit het dorp helpen hem daarbij.
De kleine kapitein wil op zoek naar het eiland van Groot en Groei, omdat hij een grote kapitein wil worden, Dikke Druif en Marinka zien dat wel zitten. Zij willen ook wel groot worden en nooit meer naar school hoeven.
Als het schip is weggevaren blijkt er nog een verstekeling aan boord te zijn: Bange Toontje.
Onderweg pikken de kinderen een aantal schipbreukelingen op.
Aan het eind van het eerste deel hebben ze nog niet alle schipbreukelingen gevonden. Naar hen gaan ze verder op zoek in deel 2.
Deel twee heet De Kleine Kapitein in het land van Waan en Wijs. In dat land worden ze een tijdje opgehouden bij hun zoektocht naar de rest van de schipbreukelingen. Ze moeten moeilijke opdrachten uitvoeren voor ze verder kunnen. Als ze die opdrachten achter de rug hebben zijn ze er nog niet!
In De kleine kapitein en de schat van Schrik en Vreze moeten de kleine kapitein, Dikke Druik, Marinka en Bange Toontje een schat terugbrengen naar de rechtmatige eigenaar. De rechtmatige eigenaar blijkt niet meer in leven te zijn. Het enige wat er dan op zit is de schat aan zijn kinderen te geven. Alleen zitten die wel in alle uithoeken van de wereld...
Wat ik ervan vond
Met het lezen van dit boek kwam ik erachter dat ik de meeste gebeurtenissen uit het boek wel zo'n beetje vergeten was. Ook voor mij was het dus weer spannend om te lezen.
De dingen die me nog wel bekend voorkwamen waren de mooie gekleurde tekeningen in het boek. Daar kreeg ik echt zo'n déjà-vu gevoel bij.
Het boek is geschreven in 1970 en dat is te merken aan het taalgebruik. Het komt af en toe wel wat ouderwets over. Ik kan me voorstellen dat veel kinderen van nu er best wat moeite mee zullen hebben en dat het een aantal er zelfs van weerhoudt om door te lezen.
Als voorleesboek is hij daarom wat mij betreft beter geschikt.
Titel: De grote kleine kapitein
auteur: Paul Biegel
uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 978 90 477 5000 0
ISBN: 978 90 477 5000 0
aantal pagina's: 381
verschijningsdatum: mei 2015
verschijningsdatum: mei 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten