Het verhaal begint met een proloog die spannend genoeg is om door te willen lezen. Een 15-jarig meisje wordt van haar fiets geslagen door iemand die weinig goeds van plan lijkt te zijn.
Na de proloog gaat het verhaal in de ik-vorm verder over Chloe. Cloe is journalist bij een dagblad en woont samen met haar Griekse vriend Alex. Het is een erg vreemde relatie, aangezien ze niet met elkaar praten.
Alex is filosoof en ervan overtuigd dat er door te praten alleen maar leugens ontstaan. Als je niet praat, kan je dus ook niet liegen.
Als Chloe met haar collega Hilde op een rommelmarkt is koopt ze een oude fotocamera. Een Lomotoestel. Een toestel met bijvoorbeeld de bijzondere mogelijkheid om twee foto's op één stukje film te maken. Dit toestel vormt een rode draad door het verhaal.
Op de redactie van het dagblad staat de vermissing van een jong meisje centraal. Op een gegeven moment blijkt er een foto van dit meisje op de camera van Chloe te staan. Hoe die daar terecht komt is een raadsel.
Daarnaast heeft Chloe nog te maken met wat pesterijen.
Net als ze collega Rolf in vertrouwen neemt (met hem kan ze wel praten), krijgt ze het idee dat er helemaal niemand meer te vertrouwen is.
Een erg spannend boek. Goed geschreven. Niet al te dik. Ook wel eens lekker vond ik.
Een thriller zet mijzelf meestal wel aan het puzzelen naar wie de dader is. Vaak blijk ik het bij het rechte eind te hebben. Dat was in dit geval ook waar, als was het zeker geen voorspelbaar verhaal. Pas helemaal aan het eind van het boek werden mijn vermoedens bevestigd.
Ik zeg: Lees dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten