Lees dan!: Hyperbool en nog wat

woensdag 8 oktober 2014

Hyperbool en nog wat - Allie Brosh

Ik denk toch wel dat dit met stip het meest vreemde boek is dat ik dit jaar gelezen heb. In de eerste instantie vond ik het vooral erg humoristisch en had ik zoiets van: Dit boek zet ik met de voorkant zichtbaar in mijn boekenkast, zodat, als ik hem zie, ik moet lachen.
Maar dit boek is wat mij betreft niet alleen maar lachen, gieren, brullen. Alhoewel ook de meest serieuze dingen wel grappig beschreven zijn.

Het boek is geschreven en getekend door Allie Brosh. Allie Brosh houdt sinds 2009 een blog bij. 'Hyperbole and a Half'. Haar blog is zo succesvol dat er een boek van is gekomen. Dit boek dus.
De tekeningen in het boek zijn wat kinderlijk. Vooral de manier waarop ze zichzelf weergeeft is erg simpel. Maar, simpel of niet, grappig zijn de tekeningen en de verhalen er omheen zeker. De tekeningen zijn overigens allemaal gemaakt met Paintbrush.

Bij de inleiding schoot ik al in de lach. Daarin staat een kopie van een tekening van toen Allie Brosh 5 jaar was. Daarbij een uitleg van wat erop staat en wat ze dacht toen ze de tekening maakte én hoe ze er nu over denkt. "Het is een man met één normale arm en één fucking absurde kronkelarm. ... Ik herinner me nog dat ik aan het tekenen was en dacht: Dit is gestoord.. ik kan niet geloven hoe lang de arm van deze man is. ... De arm beslaat in zijn geheel meer papier dan dit boek."
Wordt dan maar eens níet nieuwsgierig naar de rest van het boek.

In het boek komen allemaal situaties voor uit het leven van Allie Brosh zelf. Er komen gebeurtenissen in voor van toen ze een kind was, maar ook van de volwassen Allie.

Ik heb echt in een deuk gelegen bij het stuk waarin ze test of haar hond zwakzinnig is. De hond wordt vervolgens in de rest van het boek 'de zwakzinnige hond' genoemd.
Dit verhaal is, net als alle andere, ook terug te vinden op haar blog onder het kopje 'Dog' (Ik heb hem voor het gemak een aanklikbaar gemaakt.)
Ook het verhaal over de taart was erg grappig. Ik moet nu echt al lachen bij het zien van de tekeningen :-D.

Allie schrijft met enorm veel zelfspot. Zelfs over haar depressieve periodes. Ook om die stukken kon ik lachen, maar de stukken over haar kindertijd en de honden zijn bij mij favoriet.

De stukjes over depressiviteit vond ik eigenlijk ook wel zielig.

Ik ben tegelijk met dit boek ook nog een ander boek gaan lezen, anders zou deze zo snel uit zijn, dat vond ik zonde. Ik vind het wel een boek om af en toe nog eens uit de kast te pakken en er een stukje uit te lezen. Het blijft grappig!

... Terwijl ik dit laatste stukje typ is het alweer een stukje later. Ik was even verder aan het lezen op de blog van Hyperbole and a half. Daar staan nog véél meer grappige dingen op. Dus als je dit boek gelezen hebt, en je wil nog meer, neem er dan eens een kijkje. (Wel in het Engels).