Dit soort boeken is nou precies waarom ik begin vorig jaar met mijn blog ben begonnen.
Een boek lezen en het vervolgens in de boekenkast zetten, terug brengen naar de bibliotheek, of na een tijdje van mijn e-reader verwijderen. Klaar om te vergeten. Te vergeten welk gevoel het boek bij me omhoog haalde. Vergeten welke boeken goed genoeg waren om iemand aan te raden. Het voelde soms een beetje nutteloos, al dat lezen.
Ik weet niet of mijn blog nuttig is voor anderen, maar voor mij voelt het lezen er zeker nuttiger door.
Mijn blog is een soort leesdagboek waar ik af en toe in terug lees om het gevoel dat een boek bij me opriep terug te roepen.
Een boek lezen en het vervolgens in de boekenkast zetten, terug brengen naar de bibliotheek, of na een tijdje van mijn e-reader verwijderen. Klaar om te vergeten. Te vergeten welk gevoel het boek bij me omhoog haalde. Vergeten welke boeken goed genoeg waren om iemand aan te raden. Het voelde soms een beetje nutteloos, al dat lezen.
Ik weet niet of mijn blog nuttig is voor anderen, maar voor mij voelt het lezen er zeker nuttiger door.
Mijn blog is een soort leesdagboek waar ik af en toe in terug lees om het gevoel dat een boek bij me opriep terug te roepen.
De Grisha-trilogie is zo'n trilogie die ik niet wil vergeten. Een trilogie die je meeneemt naar een andere wereld: Ravka.
Mal en Alina zijn in Dreiging en Duisternis, het vorige deel, opnieuw ontsnapt aan de Duisterling. Ze zijn opgevangen in de Witte Kathedraal, een ondergronds netwerk van gangen en grote ruimtes. De plek waar de Apparat zich met zijn gevolg al een tijd lang ophield. Verborgen voor de Duisterling en zijn leger. Alina voelt er gevangen en afgesloten van de wereld. En, minstens zo belangrijk, van het licht.
De Duisterling heeft de koning van zijn troon gestoten en heerst nu over Ravka. Hij voelt zich gigantisch in de maling genomen door Alina en heeft er veel voor over om haar te pakken te krijgen. Toch zou hij haar het liefst als koningin aan zijn zijde zien. Goedschiks of kwaadschiks, dat maakt niet uit.
De Duisterling heeft de koning van zijn troon gestoten en heerst nu over Ravka. Hij voelt zich gigantisch in de maling genomen door Alina en heeft er veel voor over om haar te pakken te krijgen. Toch zou hij haar het liefst als koningin aan zijn zijde zien. Goedschiks of kwaadschiks, dat maakt niet uit.
Alina wil op zoek naar de derde versterker, de vuurvogel, maar wordt ondergronds gehouden door de Apparat. Ze is zijn heilige, Sankta Alina, en hij wil haar niet blootstellen aan het kwaad van de buitenwereld en de Duisterling. Ookal is Alina in de Witte Kathedraal erg verzwakt.
Gelukkig vinden Mal en bondgenoten uiteindelijk een weg naar buiten en kan de gevaarlijke zoektocht naar de derde versterker beginnen, maar dan hebben ze eerst wel een groter leger nodig.
"Dit was wat Ravka deed. Het bracht weeskinderen voort. Geen land, geen leven, alleen een uniform en een geweer."
Wat zal er gebeuren als Alina de derde versterker weet te vinden? Zou ze met de macht overweg kunnen? Of zal ze net als de Duisterling in de verleiding komen om duistere magie, merzost gebruiken en is ze straks geen haar beter dan hij?
"Dit was wat Ravka deed. Het bracht weeskinderen voort. Geen land, geen leven, alleen een uniform en een geweer."
Wat zal er gebeuren als Alina de derde versterker weet te vinden? Zou ze met de macht overweg kunnen? Of zal ze net als de Duisterling in de verleiding komen om duistere magie, merzost gebruiken en is ze straks geen haar beter dan hij?
Meer wil ik er eigenlijk niet over kwijt. Straks verklap ik per ongeluk dingen. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben, al heb ik eigenlijk nog een heleboel mooie, goede en grappige quotes uit het boek gehaald.
Net als de vorige twee delen was dit boek ook erg goed. Ik heb het geen moment saai gevonden. Continu was er spanning, vaak actie en af en toe zelfs tijd voor wat romantiek.
"Soms hoopte ik stiekem dat er een stelletje struikrovers uit Shu Han zou komen om ons een kogel door het hart te jagen; dan zouden we hier eeuwig blijven liggen, twee lichamen die tot stof zouden vergaan en zouden worden vergeten," (Alina)
Ik heb met het lezen van deze serie weer heel wat avonturen beleefd en de personages weer een stuk beter leren kennen, zodat het uiteindelijk des te moeilijker is om afscheid van ze te nemen.
"Soms hoopte ik stiekem dat er een stelletje struikrovers uit Shu Han zou komen om ons een kogel door het hart te jagen; dan zouden we hier eeuwig blijven liggen, twee lichamen die tot stof zouden vergaan en zouden worden vergeten," (Alina)
Ik heb met het lezen van deze serie weer heel wat avonturen beleefd en de personages weer een stuk beter leren kennen, zodat het uiteindelijk des te moeilijker is om afscheid van ze te nemen.
Een mooie rol is weggelegd voor Baghra. Door haar wordt er ook weer een stukje van de geschiedenis van de Duisterling verduidelijkt.
Een bijzonder stukje vind ik het stuk waarin Alina en Mal speculeren over hoe hun leven geweest zou zijn als de gave van Alina in Keramtin ontdekt zou zijn door de Grisha-testers:
"Ik zou naar het Kleine Paleis zijn gegaan, om daar vervolgens in de watten gelegd en verwend te worden. Ik zou eten van gouden borden en nooit moeite hoeven doen om mijn kracht te gebruiken. Het zou net zoiets voor me zijn als ademhalen, zoals het eigenlijk altijd hoorde te zijn. En uiteindelijk zou ik Keramtzin vergeten." (Alina)
Het einde was anders dan ik verwacht had. Vanaf een bepaald punt in het boek had ik een idee in mijn hoofd hoe het verder zou gaan. Dat klopte totaal niet, maar was op zich ook wel leuk geweest. Al hou ik zelf wel van onvoorspelbaarheid in een verhaal.
Maar, ik heb dus voor degenen die niet blij zijn met de afloop nog wel een alternatief eind ;-).
Een bijzonder stukje vind ik het stuk waarin Alina en Mal speculeren over hoe hun leven geweest zou zijn als de gave van Alina in Keramtin ontdekt zou zijn door de Grisha-testers:
"Ik zou naar het Kleine Paleis zijn gegaan, om daar vervolgens in de watten gelegd en verwend te worden. Ik zou eten van gouden borden en nooit moeite hoeven doen om mijn kracht te gebruiken. Het zou net zoiets voor me zijn als ademhalen, zoals het eigenlijk altijd hoorde te zijn. En uiteindelijk zou ik Keramtzin vergeten." (Alina)
Het einde was anders dan ik verwacht had. Vanaf een bepaald punt in het boek had ik een idee in mijn hoofd hoe het verder zou gaan. Dat klopte totaal niet, maar was op zich ook wel leuk geweest. Al hou ik zelf wel van onvoorspelbaarheid in een verhaal.
Maar, ik heb dus voor degenen die niet blij zijn met de afloop nog wel een alternatief eind ;-).
auteur: Leigh Bardugo
Originele titel: Ruin and Rising
vertaling: Merel Leene
uitgeverij: Blossom Books
ISBN: 9789020679786
aantal pagina's: 400
verschijningsdatum: februari 2015
Originele titel: Ruin and Rising
vertaling: Merel Leene
uitgeverij: Blossom Books
ISBN: 9789020679786
aantal pagina's: 400
verschijningsdatum: februari 2015
OOEEH klinkt weer zo goed! (moet nog in deze serie beginnen *shame on me*)
BeantwoordenVerwijderenDan kun je in ieder geval de hele serie in een ruk uitlezen als je wilt :-).
VerwijderenHeb het boek net uit. Van mij mag er nog een boek komen :-)
BeantwoordenVerwijderen