Een prentenboek over een jongetje dat misbruikt wordt... heftig en aangrijpend.
Ik kreeg via de e-mail een beschrijving van dit boek toegestuurd en heb gelijk een recensie-exemplaar aangevraagd.
Waarom? Omdat ik meer over het onderwerp wilde weten, als ouder én als leerkracht. Net als iedere ouder, hoop ik dat mijn kinderen nooit met seksueel misbruik te maken krijgen.
Als leerkracht hoop ik het uiteraard ook, maar als je naar de cijfers kijkt, moet je er wellicht vanuit gaan dat je er niet onderuit komt.
Waarom? Omdat ik meer over het onderwerp wilde weten, als ouder én als leerkracht. Net als iedere ouder, hoop ik dat mijn kinderen nooit met seksueel misbruik te maken krijgen.
Als leerkracht hoop ik het uiteraard ook, maar als je naar de cijfers kijkt, moet je er wellicht vanuit gaan dat je er niet onderuit komt.
"Naar schatting worden ieder jaar zo'n 62.000 kinderen voor het eerst slachtoffer van seksueel geweld. Eén op de drie kinderen maakt ooit een vorm van seksueel geweld mee. Meisjes (42 procent) relatief vaker dan jongens (23 procent). Het is onbekend hoeveel mensen dader zijn van seksueel geweld tegen kinderen. In driekwart van de gemelde gevallen is de beschuldigde een bekende van het kind, in een vijfde is het een familielid. Een kwart van hen is zelf ook minderjarig."
Het verhaal gaat over Joost.
Joost is al zo groot, dat hij geheimpjes kan bewaren. Een geheimpje van mama, een geheimpje van de juf.
Hij is er erg trots op dat hij dat kan.
Maar dan komt op een avond zijn buurjongen Frank oppassen. Die brengt hem naar bed, voor die tijd moet Joost in bad. Daar doet Frank ineens heel raar. Joost vindt het niet leuk en zegt dat ook duidelijk, maar Frank luistert niet.
Daar komt nog bij dat Frank zegt dat hij het aan niemand door mag vertellen.
Nóg een geheim. Maar dit is geen leuk geheim. Joost moet ervan huilen.
Dit geheimpje maakt hem bang...
Uiteindelijk verklapt hij het geheim aan papa en mama en mag Frank nooit meer op hem passen.
Joost is al zo groot, dat hij geheimpjes kan bewaren. Een geheimpje van mama, een geheimpje van de juf.
Hij is er erg trots op dat hij dat kan.
Maar dan komt op een avond zijn buurjongen Frank oppassen. Die brengt hem naar bed, voor die tijd moet Joost in bad. Daar doet Frank ineens heel raar. Joost vindt het niet leuk en zegt dat ook duidelijk, maar Frank luistert niet.
Daar komt nog bij dat Frank zegt dat hij het aan niemand door mag vertellen.
Nóg een geheim. Maar dit is geen leuk geheim. Joost moet ervan huilen.
Dit geheimpje maakt hem bang...
Uiteindelijk verklapt hij het geheim aan papa en mama en mag Frank nooit meer op hem passen.
Zoals ik al zei; een heftig verhaal. Maar toch zo geschreven, dat het geschikt is om samen te lezen met jonge kinderen.
Mijn vraag is alleen: wanneer biedt je een verhaal als dit aan? Waarom schaf je een boek als dit aan?
Als je iets vermoedt? Achteraf?
Of zorg je zelfs dat een boek als dit gewoon beschikbaar is, bijvoorbeeld op school, zodat een kind zichzelf er misschien in herkent en iemand in vertrouwen durft te nemen?
Een lastig thema dat door een boek als dit wellicht beter bespreekbaar gemaakt wordt.
Het boek is vooral gericht op ouders en hun kinderen. Ik miste wat tips voor leerkrachten.
Als je iets vermoedt? Achteraf?
Of zorg je zelfs dat een boek als dit gewoon beschikbaar is, bijvoorbeeld op school, zodat een kind zichzelf er misschien in herkent en iemand in vertrouwen durft te nemen?
Een lastig thema dat door een boek als dit wellicht beter bespreekbaar gemaakt wordt.
Het boek is vooral gericht op ouders en hun kinderen. Ik miste wat tips voor leerkrachten.
Achterin het boek staat meer informatie voor volwassenen. Onder andere tips om misbruik te herkennen en telefoonnummers waar je terecht kunt voor hulp.
Titel: Voor dat geheim ben ik te klein
Titel: Voor dat geheim ben ik te klein
auteur: Ilona Lammertink
illustraties: Nynke Talsma
uitgeverij: Clavis
ISBN: 9789044826487
verschijningsdatum: november 2015
ISBN: 9789044826487
verschijningsdatum: november 2015
Goedemorgen Gerrianne,
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je mail en feedback. Het is inderdaad een heel gevoelig onderwerp en de vragen die je jezelf stelt zijn terecht. Hoe en wanneer zet je dit boek in? Zelf denk ik dat 'regeren vooruitzien is' en ouders / volwassenen hierover met hun kinderen kunnen praten. Ze waarschuwen immers ook voor ' niet met vreemde mensen meegaan of snoepjes aannemen. Kinderen krijgen voorlichting over hun lichaam op kindniveau en leren hun lichaam kennen, verzorgen en respecteren. Je kan kinderen uitleggen dat er grenzen zijn voor aanraking, pijn doen etc. Naar aanleiding daarvan zou ook een overstap naar dit verhaaltje gemaakt kunnen worden. Uiteraard kijk je naar het kind, wat kan het aan en nimmer zonder begeleiding of ' even tussendoor' aanbieden.
Als het goed is hebben scholen een protocol liggen bij vermoeden van seksueel misbruik en hoe dan te handelen. De tips achter in het boekje zijn voor iedere volwassene rondom het jonge kind, dus ook leerkrachten. Bij een ' niet pluisgevoel' ga in overleg met collega's en met een instantie als Veilig Thuis of vertrouwensarts. Dit kan ook altijd anoniem. Beter een keer voor niets je zorg melden dan de ogen sluiten....
Helaas wijzen keiharde cijfers uit dat (jonge) kinderen veelvuldig te maken krijgen met seksuele intimidatie of misbruik. Voorlichting hierover kan hen helpen dit misbruik te durven bespreken met een volwassene die ze vertrouwen in een veilige omgeving.
Hartelijke groet, Ilona Lammertink
Goedemorgen Gerrianne,
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je mail en feedback. Het is inderdaad een heel gevoelig onderwerp en de vragen die je jezelf stelt zijn terecht. Hoe en wanneer zet je dit boek in? Zelf denk ik dat 'regeren vooruitzien is' en ouders / volwassenen hierover met hun kinderen kunnen praten. Ze waarschuwen immers ook voor ' niet met vreemde mensen meegaan of snoepjes aannemen. Kinderen krijgen voorlichting over hun lichaam op kindniveau en leren hun lichaam kennen, verzorgen en respecteren. Je kan kinderen uitleggen dat er grenzen zijn voor aanraking, pijn doen etc. Naar aanleiding daarvan zou ook een overstap naar dit verhaaltje gemaakt kunnen worden. Uiteraard kijk je naar het kind, wat kan het aan en nimmer zonder begeleiding of ' even tussendoor' aanbieden.
Als het goed is hebben scholen een protocol liggen bij vermoeden van seksueel misbruik en hoe dan te handelen. De tips achter in het boekje zijn voor iedere volwassene rondom het jonge kind, dus ook leerkrachten. Bij een ' niet pluisgevoel' ga in overleg met collega's en met een instantie als Veilig Thuis of vertrouwensarts. Dit kan ook altijd anoniem. Beter een keer voor niets je zorg melden dan de ogen sluiten....
Helaas wijzen keiharde cijfers uit dat (jonge) kinderen veelvuldig te maken krijgen met seksuele intimidatie of misbruik. Voorlichting hierover kan hen helpen dit misbruik te durven bespreken met een volwassene die ze vertrouwen in een veilige omgeving.
Hartelijke groet, Ilona Lammertink
Ilona, dankjewel voor je duidelijke en uitgebreide antwoord. Groeten, Gerrianne
Verwijderen