Lees dan!: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)

Ik was even toe aan een niet al te ingewikkelde feelgood roman. Dat dacht ik te kunnen vinden in Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) van Astrid Harrewijn.
Het voelde sowieso al goed om dit boek lekker in de tuin te kunnen lezen!

"Ik neem plaats op een bankje voor De Aardappeleters. Kan ik nog wel onbevangen kijken of heb ik inmiddels te veel kennis? Waarom willen we alles weten? Waarom kunnen we niet gewoon alleen maar genieten zonder overal wat achter te zoeken? Waar is het kind in mij gebleven dat speelt met de herfstbladeren en geniet van het krakende geluid als je er met je laarsjes doorheen loopt? Als je ouder wordt, worden vallende blaadjes het symbool van verlies en daarmee wordt de herfst per definitie niet gezellig. Niks geen fijne krakende blaadjes, maar dood en eindigheid. Kan dat proces niet stopgezet worden? Eeuwig naïef. Hoe fijn zou dat zijn."

Waar gaat het boek over:

Het boek gaat over Noor. Noor komt uit een plaatsje in Limburg en woont daar samen met haar vriend Ewald, waarmee ze al bijna achttien jaar samen is.

Noor heeft een droombaan gevonden in Amsterdam, in het Van Gogh-museum, maar daarvoor moet ze wel in Amsterdam wonen.

Ewald heeft een baan in Limburg en wil daar niet weg, dus gaan ze een tijdje latten. Ewald is daar niet zo blij mee, maar Noor heeft er nauwelijks last van, zo druk heeft ze het met haar werk.

Van een kamertje waar niet meer dan een matras in past, verhuist ze naar een huis aan de Herengracht. Dat huis deelt ze met haar zusje Kiki en een oud studiegenoot, Joost. Bij hen voelt ze zich thuis, bij Ewald steeds minder.

"Van intimiteit naar afstandelijkheid. Het sluipt er in, heel langzaam. tot het moment waarop je ineens beseft dat 'Ewald en Noor' geen vanzelfsprekende eenheid meer is. Niet meer zo lekker bij elkaar past als patat en mayonaise, niet meer zo onlosmakelijk met elkaar verbonden is als kaas en kaasschaaf, maar net zo vermoeiend klinkt als knooppunt Kleinpolderplein en zeven kilometer file."

Eigenlijk is het doel van Noor simpelweg om gelukkig te zijn. Er zijn alleen nog wel een paar 'kleinigheden' die haar geluk in de weg staan.

Mijn mening:

Toen ik net in het boek begonnen was en merkte dat kunst een centraalstaand onderwerp zou zijn, heb ik even de neiging gehad om het boek weg te leggen. Ik heb de laatste tijd een aantal boeken over kunst gelezen en die konden met niet altijd even goed boeien.

Maar doordat hoofdpersoon Noor vol vuur en passie bezig was met haar werk en de schilderijen van Van Gogh, werd ik toch wel een beetje aangestoken door haar enthousiasme en ben ik verder gegaan met lezen.

Ik vond de meeste personages in het boek wel leuk. Ik kon alleen niet altijd begrip opbrengen voor Noor. Noor is dan ook iemand met een heel ander leven dan ik. Noor is niet op zoek naar huisje, boompje, beestje en laat zich daar af en toe best wel stellig over uit. Laat huisje, boompje, beestje nou net zijn hoe mijn leven wel is.

De reacties van Ewald kon ik daardoor vaak wel goed begrijpen.

Noors passie voor kunst is overduidelijk, verdere passie miste ik in dit boek wel een beetje, terwijl dat er volgens mij best in gepast had.

Het was geen roman waarbij je op de eerste bladzijde weet hoe het af zal lopen. Er was ook veel meer aan de hand dan in 'zomaar' een roman. Het had zelfs wel wat thrilleraspecten. Die maakten het verhaal best spannend af en toe.

Mooi geschreven. Ik vind het altijd leuk als ik een paar mooie quotes uit een boek kan halen om te citeren.