Lees dan!: Veenbrand (Konrad Sejer #12)

Ik had al tijden geen thriller meer gelezen. Ik wilde wel, maar wist niet welke, tot ik de kans kreeg om het nieuwste boek van Karin Fossum de lezen: Veenbrand.

Van Uitgeverij Marmer kreeg ik een exclusieve reading-copy van het boek. Exclusief, omdat het boek pas vanaf de dag dat mijn recensie online komt, 24 maart, verkrijgbaar is.

Waar ik op hoopte was een spannende, niet voorspelbare thriller. Aangezien ik best wel veeleisend ben wat thrillers betreft, was die hoop op zich al spannend.
En omdat ik nog nooit een boek van Karin Fossum gelezen had, had ik, behalve de omschrijving van het boek, geen idee wat ik kon verwachten.

Veenbrand is het vijftiende boek van de Noorse Karin Fossum. Het is het twaalfde deel in inspecteur Konrad Sejer-serie.
Op Wikipedia las ik dat Karin Fossum al verscheidene prijzen voor haar boeken gewonnen heeft. Dat klonk in elk geval goed.

Voordeel van dat ik nog geen andere boeken van haar gelezen heb, is dat ik je nu kan vertellen dat Veenbrand goed te lezen is als je nog helemaal niet bekend bent met de serie.
Het heeft me geen enkele keer gestoord dat ik inspecteur Konrad Sejer nog niet kende. Ook heb ik geen verwijzingen naar vorige boeken gevonden. (Het zou natuurlijk best kunnen dat een kenner dat wel heeft, maar dat ik die over het hoofd gezien heb.)

Waar gaat het boek over:

Het is juli 2005 als in een oude caravan het lichaam van een vrouw en een jongetje gevonden worden. Moeder en zoon, zo blijkt. Ze zijn met messteken om het leven gebracht.

Aan inspecteur Konrad Sejer de eer om deze dubbele moord op te lossen.

Al snel wordt duidelijk dat het om Bonnie Hayden en haar vijfjarige zoontje Simon gaat.

Vanaf dat moment maakt het verhaal continu sprongen van de tijd voor en de tijd na de moord.

Je leert Bonnie Hayden kennen in december 2004 als een hardwerkende, alleenstaande moeder die alle zeilen bij moet zetten om rond te komen.

Ze werkt met grote toewijding in de thuiszorg, ookal is dat lang niet altijd gemakkelijk. Dat haar zoontje er veel moeite mee heeft om achter te blijven bij de kinderopvang maakt het er niet gemakkelijker op.
Hoe een vrouw als Bonnie uiteindelijk dood in een caravan eindigt, is lange tijd onbegrijpelijk.

Dan is er nog Eddie Malthe, een eenentwintigjarige jongen die bij zijn moeder Thomasine woont. Eddie heeft een onbekende psychische stoornis en zal zich waarschijnlijk nooit zelfstandig kunnen redden, alhoewel hij zeker niet dom is. Zijn hobby's zijn kruiswoordraadsels oplossen en naar een Spoorloos-achtig programma op tv kijken. Ook houdt hij erg van eten.

Eddies vader heeft hem en zijn moeder jaren geleden in de steek gelaten voor een jongere vrouw. Een lastig gespreksonderwerp voor zijn moeder. Toch wil hij de onderste steen boven halen en zijn vader zien te vinden.

Vanaf het begin lijkt het duidelijk dat Eddie iets te maken heeft met de dood van Bonnie en Simon. De vraag is vooral: Waarom?!

Mijn mening:

Zoals altijd, had ik natuurlijk al een idee over het hoe en waarom. Voor de zekerheid schreef ik na een kwart van het verhaal ook op wat ik dacht. Ik ga hier niet neerzetten wat ik opgeschreven heb, maar ik kan je wel zeggen dat ik er volledig naast zat op dat moment.

Pas toen ik ruim over de helft was, kwam ik in de goede richting. Hoe het uiteindelijk echt in elkaar zat, dat kwam toch nog wel als een donderslag bij heldere hemel.

En dát is precies wat ik zoek in een thriller: Onverwachte wendingen, een onverwachte uitkomst.

Qua spanning zat ik bij dit boek niet op het puntje van mijn stoel. Ik denk ook niet dat dat de opzet van dit boek is geweest. Natuurlijk was het wel spannend, maar meer omdat ik wilde weten hoe de puzzelstukjes uiteindelijk terecht zouden komen.

Ik dacht eerst dat het best lastig zou worden om me in te leven in Bonnie en Simon, omdat vanaf de eerste bladzijde duidelijk was dat ze dood zouden gaan, maar dat viel reuze mee.

Het verhaal is erg realistisch geschreven, wat ervoor zorgt dat ik blijf zitten met het gevoel dat het zo niet af had hoeven lopen.Dat is zelfs allerlei 'wat-als'-scenario's heb bedacht. Eigenlijk is het een heel treurig verhaal.

Goed genoeg om nog andere boeken van Karin Fossum te willen lezen.