De personages in de boeken van Karin vind ik altijd heel goed beschreven.
Ik had voordat dit boek uitkwam al gehoord dat dit boek niet over Sara Linton of Will Trent zou gaan (personages uit de andere boeken van Karin Slaughter). Ik was erg benieuwd over wie dit boek zou gaan.
Het boek speelt in het Atlanta van 1974. Kate Murphy komt vers van de politieacademie op het politiebureau aan om daar te gaan werken. Net op het moment dat de Atlanta shooter actief is. Een moordenaar die het op politieagenten gemunt heeft.Vrouwen worden nog helemaal niet als politieagent geaccepteerd door de mannelijke collega's. Kate wordt dan ook vreselijk behandeld door hen. Ze wordt betast en uitgescholden als ze op haar eerste dag binnen komt lopen.
Maar ook de vrouwelijke collega's kunnen er wat van.
Zwakkelingen worden niet getolereerd. Collega's Maggie en Gaile denken dan ook niet dat Kate het einde van de week haalt. Maar Kate zal ze wat laten zien.
Niet alleen de vrouwen worden slecht behandeld binnen het politiekorps. Blank en zwart kunnen elkaar ook niet luchten of zien. Van gelijke behandeling is nog helemaal geen sprake.
Kates collega Maggie is een stoere meid, maar ze heeft het niet gemakkelijk met een oom en broer binnen hetzelfde korps. Haar oom Terry wil er niks van weten dat er vrouwen binnen het korps zitten, ook niet als het om zijn eigen nichtje gaat. Vrouwen zijn er om te trouwen en kinderen te krijgen. Hij ziet haar dan ook liever vandaag dan morgen haar ontslag indienen.
Binnen het korps van Atlanta krijgen vrouwen geen kans om hogerop te komen. Ze zijn goed om bekeuringen uit te delen.
Toch gaan Kate en Maggie op zoek naar de Atlanta shooter, al worden ze door bijna het hele korps tegengewerkt.
De Atlanta shooter komt zelf ook regelmatig aan bod in het verhaal met de naam Fox. Wat zijn motieven zijn is duidelijk. Wie het is, blijft bijna tot het einde van het verhaal onduidelijk. Wel is duidelijk dat hij het ook op Kate voorzien heeft.
Spanning en actie van de eerste tot de laatste bladzijde.
Het boek is niet helemaal zoals ik van Karin Slaughter verwacht had. Niet dat het geen goed verhaal was, integendeel, maar meestal worden de meest gruwelijke dingen in haar boeken tot in de kleinste details beschreven. Dat is dit keer niet zo. Geen lugubere lijkschouwingen en dergelijke. Dus ook redelijk veilig voor de lezer met een iets zwakkere maag ;-).
Tijdens het lezen zat ik me af te vragen of er namen in het verhaal zijn die me bekend voor moesten komen uit de vorige boeken. Zit er misschien een agent uit dit verhaal verwerkt in de andere verhalen?
Ik heb er geen kunnen ontdekken, maar dat betekent natuurlijk niet dat ze elkaar in de toekomst niet tegen zullen gaan komen. Lijkt me leuk, want over de personages in dit boek zou ik zeker vaker wat willen gaan lezen.
Het dankwoord is ook leuk trouwens. Vol lof over Nederland :-).
Koop dit boek bij Bol.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten