Lees dan!: Ik ben er - Clélie Avit

dinsdag 6 oktober 2015

Ik ben er - Clélie Avit

Ik kreeg dit boek vorige maand bij Manuscripta. En zondag dacht ik: Laat ik er eens in beginnen. Zondagavond was hij uit.

Als ik de achterkant van het boek eerder gelezen had, was ik er eerder in begonnen.
Ik ben eerst op het uiterlijk afgegaan. De cover vind ik niet zo bijzonder. Saai zelfs. De kleuren spreken me niet aan. Veel te flets. De inhoud is dat zeker niet.
Ik heb er van genoten!

Elsa, een van de hoofdpersonen in het boek ligt in coma. Ik wilde haar af en toe wel toeschreeuwen dat ze wakker moest worden, maarja, die taak was niet aan mij.

Die taak was aan Thibault.

In plaats van met zijn moeder bij zijn broer op bezoek te gaan, komt hij bij Elsa op de kamer terecht en stort zijn hart bij haar uit. Ze hoort het toch niet... denkt hij. Maar Elsa blijkt alles te kunnen horen, het lukt haar alleen niet om wakker te worden.

"Ik houd al mijn aandacht op hem gericht. Ik wil niet dat de tijd verstrijkt. Hij is mijn enige afleiding, mijn enige nieuwtje, haast het enige wat me eraan herinnert dat ik wel degelijk leef, in zeker zin."

Het enige werkende zintuig van Elsa is haar gehoor. Met haar gehoor kleurt ze haar gedachten in. Maar wat zou ze graag weer willen zien, willen voelen. Echt willen leven.

"De behoefte aan aanraking. Ik stel me die ineens voor als een verslaving, een ernstige afhankelijkheid waar maanden therapie voor nodig is om ervan af te komen. Een onverzadigbaar verlangen dat me de adem kan afsnijden, mijn gedachten benevelt, me doet trillen tot in mijn vingertoppen."

Al 20 weken ligt Elsa in coma. Ze heeft nooit het idee gehad dat ze graag wakker wilde worden, het kwam niet bij haar op, maar de stem van Thibault maakt haar nieuwsgierig.

Ik heb het boek in een dag uitgelezen. Niet een dag waarop ik continu gelezen heb. Een paar uurtjes maar. Een boek dus dat lekker vlot wegleest.

Het verhaal is opgedeeld in 26 hoofdstukken. De hoofdstukken gaan om en om over Thibault en Elsa. Beiden zijn ze in hun hoofdstukken de ik-figuur.