Lees dan!: Rode Letters (De Anderen #1)

Rode Letters heeft een vrij nieuw genre: Urban Fantasy.

Kenmerkend van het urban-genre is dat het zich in een stad afspeelt en dat er fantasie-elementen in zitten. Eigenlijk bestond het natuurlijk al, maar nu heeft het een naam en kunnen we nog beter onze boeken in hokjes plaatsen.

Rode Letters speelt zich af in Lakeside. Een stad waar mensen en Anderen, Terra indigine, wonen. De mensen wonen er met toestemming van de Anderen. Ze pachten als het ware de grond waarop ze leven. Dat mogen ze in ruil voor gebruiksvoorwerpen. Toch zien de Anderen hen niet als meer dan 'slim vlees'.

Dat verandert als er op een koude nacht een meisje de boekhandel van de Terra Indigine komt binnen strompelen, verkleumd tot op het bot. Ze komt voor de vacature van Contactmens in het Stadspark, het gedeelte van de stad waar de Anderen wonen.

Het meisje is Meg Corbyn. Ze is op de vlucht. Waarvoor en waarom, dat weet Simon Wolfgard, Wolf en leider van het Stadspark, niet.

Al snel blijkt Meg van grote waarde voor de Anderen en doen ze er alles aan om haar te beschermen.

"En dan Meg. Bracht bestellingen rond, maakte vrienden, had in zo'n korte tijd een heel nieuw leven bij hen opgebouwd. Meg. Een van Namids scheppingen, zowel verschrikkelijk als wonderbaarlijk."

Vanaf het moment dat dit boek in de boekwinkel lag, heb ik het in de gaten gehouden. Toch kocht ik hem om een of andere reden niet.

Ik heb het boek ook een aantal keer bij de bibliotheek geleend en na het maximaal aantal verlengingen ongelezen terug gebracht.
Op een gegeven moment las ik er weer een recensie van en wilde hem toch nog één keer lenen en dan ook écht gaan lezen. Zo gezegd, zo gedaan.
En wat ben ik daar blij mee!
Halverwege heb ik deel twee ook maar even gereserveerd bij de bieb, zodat ik na deel 1 snel door kon in deel 2.

Ik vond het boek érg spannend en vernieuwend. De Wolven, Vampiers en andere Terra indigine die erin voorkomen zijn anders dan weerwolven en vampiers uit andere boeken die ik gelezen heb. Het beviel me goed.

De Terra Indigine voelen zich het meest vrij in hun ware gedaante. Als mens zijn ze niet helemaal op hun gemak. Ook beheersen en begrijpen ze de menselijke omgangsvormen niet helemaal. Ze houden vooral vast aan hun dierlijke instincten.

Dat leidt nog wel eens tot grappige en onhandige situaties.

Meg is 24 en vrij kinderlijk. Dat is toe te schrijven aan haar jarenlange gevangenschap. De wereld is nieuw voor haar. Ze kent de wereld vooral van trainingsbeelden. Dat maakt dat ze vaak in voor haar onbekende situaties terecht komt.

Gaandeweg leert ze meer en wordt haar persoonlijkheid ook sterker en kom je erachter wát ze nou eigenlijk is.

Het verhaal draait voor een groot deel om vertrouwen. Het vertrouwen tussen de mensen en de Anderen, Simon en Meg, Meg en Sam.

Zonder daar verder teveel op in te gaan; ik vond de stukken met Meg en Sam, een Wolfpup, erg leuk om te lezen. Vertederend.

De bitch in het boek was Asia Crane. Ik heb niet vaak dat ik een personage dood wens, maar Asia Crane zou ik graag aan flarden gescheurd zien worden.

"De vrouw die op haar afkwam had sluik, schouderlang blond haar, bruine ogen en een zorgvuldig opgemaakt gezicht. Meg vond haar passen bij de trainingsplaatjes die ze zich herinnerde over 'schoonheid'. Doordat ze haar parka had opengeritst, zag Meg een goedgevormd lichaam in een superstrakke spijkerbroek en een trui. Omdat Meg geen referentiekader had voor de buitenwereld, wist ze niet of een vrouw die zich overdag zo kleedde nu een filmster of een prostituee was."

Er zijn dus veel woorden van toepassing op Rode Letters: spannend, eng, horror-achtig, vriendschap, vertrouwen, vertederend, origineel en Heel Gaaf!

Ik ben inmiddels een eindje op weg in Zwarte Veren, ook dat lijkt veelbelovend. Van dit soort boeken word ik nou blij.

Sterren plaatjes